Jest piękna pogada a łódka szybko oddala się od brzegu. Po 40 minutach podróży docieramy do celu. Wyspa jest rzeczywiście malutka. Można ją zwiedzić w czasie 30 minutowego spaceru. Prawie wszystkie domy zbudowane są z drewna i postawione na wysokich balach, co ma chronić je przed atakiem wody. Każdy domek jest w innym kolorze. W koło wiele palm i ładne piaszczyste plaże. Wyspa nie ma dróg asfaltowych ani normalnych samochodów. Przemierzają ja jedynie meleksy.

Znajdujemy szybko nocleg za 10 dolców amerykańskich za dość duży pokój z umywalką. Wyspę opanowali turyści amerykańscy i właściwie wszystko jest pod nich ustawione. Belize jest w ogóle bardzo amerykańskie. Dobrze, że przyjął się tutaj system podawania bezpłatnej wody w knajpie, co w takich upałach jest czasem zbawienne.

Wypożyczamy maskę do nurkowania i ruszamy na plażę. Niestety właściwie tylko jedno miejsce nadaje się do kąpieli. Nurkujemy i widzimy całe ławice pięknych kolorowych rybek. Przepływam na drugą prawie bezludna wyspę.

Dzień mija nam na odpoczynku i pławieniu się w wodzie. Kładziemy się wcześnie spać, bo jutro czeka nas długa przeprawa do Gwatemali.

Następny dzień to przeprawa przez wodę do Belize City i autobus za 4 dolary amerykańskie do granicy. Belize jest krajem nizinnym, dość monotonnym. Dopiero za stolicą Belmopan zaczyna się piękny górzysty krajobraz.

Żegnamy ten malutki kraj o wielu twarzach. Bielize łupie nas przy wyjeździe finansowo, żądając opłaty w wysokości aż 18,5 dolarów amerykańskich, ale i tak pobyt tutaj będziemy bardzo miło wspominać - głównie dzięki Rubenowi, naszemu wspaniałemu hostowi z Ladyville.