"Znaczące przedsięwzięcia artystyczne zwykle wymagają światłego mecenatu. Tak jest i teraz: oto w Kołobrzegu, z woli ludzi posiadających moc podejmowania decyzji, fotografia wielkiego formatu wyszła ludziom na spotkanie. Ekspozycja ulokowana wprost na kołobrzeskim deptaku, pod gołym niebem, jest z pewnością wydarzeniem niezwykłym. Składa się ona z dwu równolegle eksponowanych kolekcji: Edwarda Grzegorza Funke i Roberta Gauera.

Edward Grzegorz Funke od lat konsekwentnie realizuje swój projekt nazwany „Portret Świata”: portretuje świat fotografując przede wszystkim ludzi spotykanych na drodze swych podróży po sześciu kontynentach. Pełne człowieczeństwa reporterskie wizerunki zwykłych ludzi w ich codziennych sytuacjach tworzą całość bynajmniej niezwyczajną. Funke to wrażliwy obserwator o wyjątkowej spostrzegawczości, wyborny snajper o znakomitym refleksie i szczególnym poczuciu humoru. Eksponowane prace, wybrane spośród tysięcy zarejestrowanych obrazów, zostały wykonane w odległych i egzotycznych dla nas zakątkach świata. Ukazują one ludzi kulturowo nam odległych, lecz mentalnie bliskich. Przekaz intelektualny tej świetnej kolekcji jest wielowarstwowy, dominuje moim zdaniem jednak jedna myśl sprowadzająca się do konstatacji, że różnorodność nie koliduje z jednością; nieprawdziwy jest podział na „my” i „oni”, portret świata to także nasz portret. Wszyscy jesteśmy integralną częścią ludzkości, która w całości często jest inna, niż na użytek codzienny przyjmujemy.

Dla Roberta Gauera tematem wiodącym jest wybrzeże polskiego Bałtyku, a w szczególności strefa, w której morze spotyka się z lądem. Gauer to prawdziwy wirtuoz czarno-białego pejzażu. Rzadko się zdarzają artyści, którzy tak jak On potrafią dostrzec światło. Jego pełne niezwykłego klimatu poetyckie prace niosą nie tylko treści dosłowne – równie ważne jest to, co odbieramy w sferze podświadomości. Pełne malarskich konotacji i odniesień finezyjne kompozycje mówią nam nie tylko o fotograficznych zainteresowaniach autora, ale – co warto zauważyć – w specyficzny sposób opowiadają nam o Nim samym. W prezentowanej kolekcji zauważam szczególną równowagę: w pewnych pracach głównym bohaterem jest człowiek, w innych pełni on jedynie rolę sztafażu, a w pozostałych okazuje się zbędny. I jest w tym podejściu głęboka prawda – świat jest przecież bytem niezależnym od istnienia człowieka.

W podsumowaniu winny jestem Czytelnikom pewne wyjaśnienie: użyte we wstępie sformułowanie „fotografia wielkiego formatu” nie odnosi się do gabarytów prezentowanych prac..."

Erazm Wojciech Felcyn
(Związek Polskich Artystów Fotografików)