Drzewem, które może się poszczycić pamięcią w ogrodzie botanicznym jest Vitex posadzony w 1550 roku. Do 1984 roku był on najstarszym drzewem znajdującym się na terenie ogrodu. W chwili obecnej jest nim palma (Chamaerops humilis var. arborescens) posadzona w 1585 roku.

W ogrodzie roślinność jest podzielona na grupy. Są one rozdzielone według ich podstawowych cech. Pierwszą taką grupą są rośliny owadożerne. Jak we wszystkich roślinach zachodzi w nich proces fotosyntezy. Natomiast gdy w glebie brakuje azotu, pobierają go z protein owadów. Kolejna grupa to rośliny lecznicze i trujące. Roślinność lecznicza była podstawą założenia ogrodu. Są przy nich etykietki, które informują o ich leczniczych własnościach. Natomiast, gdy na etykietce widnieje krzyżyk, świadczy to o stopniu zagrożenia rośliny trującej. Następną grupą są rośliny sprowadzone do Włoch – rośliny dla niewidomych. W tej grupie umieszczone są rośliny kwitnące przez cały rok i wydzielające specyficzny aromat. Takie rośliny to: szałwia, tymianek, rozmaryn i bazylia oraz wiele innych.

Istnieje jeszcze kategoria, według której zostały podzielone rośliny w zależności od środowiska naturalnego. Pierwsza grupa to rośliny śródziemnomorskie. Charakterystycznymi dla tego środowiska okazami są: wiecznie zielone krzewy i drzewa oraz pnącza. Następnie jest środowisko słodkowodne. Rośliny te należy do różnych rodzin. Mogą one unosić się na powierzchni wody lub „zakotwiczać się” korzonkami na dnie. Trzecią odmianą środowiska jest mini pustynia. Rośliny na nie przystosowane są do wielkich upałów i bardzo rzadkich deszczy. Liście ich zmodyfikowane są w ciernie lub łodygi. Ostatnie środowisko tworzone jest przez szklarnie. Panuje w nich wilgoć i cień. Jest to idealny mikroklimat dla roślinności tropikalnej.

Aleksandra Rz.