Cały obszar cechuje klimat umiarkowany górski, z temperaturami w dolinie Yosemite rzędu minus 3oC- plus 8oC (26-48F) w styczniu oraz 13oC-33oC (54-90F) w lipcu. Wysoko w górach temperatura jest niższa o 5-10oC w stosunku do dolin. Średnia miesięczna wielkość opadów wynosi zaledwie 0.76-3.3 cm (0.3-1.3 cala) w lecie oraz 5.3-15.7 cm (2.1 do 6.2 cala) zimą, średnia roczna opadów - 94.5 cm (37.2 cala).

Yosemite leży stosunkowo blisko dużych kalifornijskich miast: San Francisco ( 337 km/209 mil), Sacramento (308 km/191 mil) oraz Reno w Newadzie (193 km/120 mil). Wymienione miasta mają dobre połączenia lotnicze z resztą Stanów Zjednoczonych. Odległość z San Francisco do Chicago wynosi 2970 km (1846 mil), do Nowego Jorku - 4160 km (2586 mil).

Najdogodniejsze połączenie drogowe oferuje autostrada I-80 do Reno, a następnie stanowa szosa nr.395 do Lee Vining i nr 120, wjazd przez przełęcz Tioga. Od zachodu do parku prowadzą szosy nr 120 i 140, od południa - nr.41. Dysponując czasem można też rozważyć dojazd do Yosemite z Las Vegas odległego o 500 km (300 mil).

Analizując dane klimatyczne nietrudno zauważyć, że park można zwiedzać przez okrągły rok, chociaż pewne względy przemawiają za wiosną lub latem. Wiosną, topniejące śniegi zasilają liczne, piękne wodospady, latem z kolei park w całej okazałości stoi przed nami otworem. Z drugiej strony właśnie wtedy przyjeżdża najwięcej ludzi, tak więc dla turystów o samotniczym charakterze polecam jesień, a jeszcze lepiej zimę. Absolutnie odradzam zwiedzanie parku w czasie tzw. "długich weekendów", czyli Memorial Day, Labor Day i Constitution Day.

Około 25 milionów lat temu nastąpiło wydźwignięcie wielkiego, granitowego masywu, który w dalekiej przyszłości miał stać się częścią gór Sierra Nevada. Póki co, był to niewysoki, pochylony ku południowemu zachodowi blok, w którym strumienie i rzeki z wolna żłobiły niewielkie dolinki. 10 milionów lat później cały teren uległ dalszemu podniesieniu, a na dnie pokrytej liściastym lasem pradoliny Yosemite pojawiły się nosorożce, tapiry i ogromne mastodonty. Mijały milenia. Obszar Yosemite nieustannie podnosił się do góry, a rzeki z coraz większym impetem wdzierały się w podłoże, rzeźbiąc głębsze i bardziej strome doliny. Ustąpiła liściasta roślinność, w jej miejsce pojawiły się cedrowo-sekwojowe lasy - niechybna oznaka zbliżającej się epoki lodowcowej. Tak się szczęśliwie złożyło, że ok. 3 mln lat temu, w trakcie epoki lodowej Sierra osiągnęła już obecną wysokość wystarczającą, aby opady śniegu nie uległy stopieniu, lecz kumulowały się, tworząc potężne pola lodowe i lodowce. Przez ponad 2 mln lat wielkie "lodowe rzeki" (wywierające na głębokości 300 metrów ciśnienie rzędu 30 ton na każdy metr kwadratowy!) żłobiły i polerowały twarde granity podłoża. Zaostrzyły się obłe dotąd kształty gór, zmieniało się oblicze Yosemite.

Erozja rzeczna wzmocniona następnie niszczącą siłą lodowców nadała dolinom Sierry ich dzisiejszy, unikalny wygląd. Około 10 tys. lat temu klimat uległ znacznemu ociepleniu. Lodowce ustąpiły, pozostawiając prawdziwe arcydzieło natury - dolinę Yosemite. Z biegiem lat dno doliny zostało zasypane skalnym rumoszem, wyrównane przez rzekę i zarośnięte współczesnym lasem. Boczne dolinki, przy braku lodowca, zawisły nagle kilkaset metrów ponad dnem doliny, tworząc wspaniałe wodospady. Po raz kolejny życie wkroczyło do Yosemite: zwierzęta, jakie znamy i dziś: jelenie, niedźwiedzie, kojoty i pumy, żyjące pośród cedrowo-sosnowo-sekwojowego lasu.

Indianie zasiedlili Yosemite wkrótce po ustąpieniu lodowca. Najstarsze znaleziska przedmiotów wykonanych ręką człowieka datowane są na 4500 lat wstecz. Najdawniejsi Indianie, których znamy z imienia - Ahwahneechee, zwani też Yo'hem-iteh, zasiedlili dolinę ok. 1200 r po Chrystusie i nazwali ją Ahwahnee (Wielka Gardziel).

Joseph Rutheford Walker i jego towarzysze-traperzy jako pierwsi biali ludzie zobaczyli dolinę Ahwahnee jesienią 1833 roku. Byli zbyt wyczerpani podróżą przez góry, aby zejść na jej dno. Ich odkrycie poszło w zapomnienie do czasu, gdy wybuchła kalifornijska gorączka złota i w 1851 r. na omawiane tereny wtargnął osnuty ponurą sławą batalion Mariposa, mający za zadanie usunięcie nieposłusznych Indian z ich kryjówek w górach. Jeden z członków batalionu - Lafayette Bunnell - zaproponował dla niezwykłej doliny nazwę Yosemite, od popularnego określenia mieszkających tam Indian.

Zaledwie cztery lata później dotarli do Yosemite pierwsi turyści, a po 8 latach szkice i fotografie tego pięknego miejsca obiegły całe Stany Zjednoczone, wzbudzając duże zainteresowanie. Doprowadziło to również do podpisania w 1864 roku przez Abrahama Lincolna ustawy, w myśl której dolina Yosemite i jej sekwojowe zagajniki stawały się prawnie chronionym rezerwatem przyrody, należącym do stanu Kalifornia. W 1868 roku do Yosemite przybył miłośnik przyrody, poeta i wybitny naukowiec John Muir. Jego walce o ochronę przyrody zawdzięczamy przekształcenie w 1890 roku tego "falującego, wzburzonego morza granitowych szczytów" w park narodowy. W 1984 r. Yosemite uznano za obiekt Światowego Dziedzictwa Przyrody.