Karnak znajduje się około 3 kilometry od Luksoru, które znane było jako miasto o stu bramach, starożytne egipskie Teby. Miejsce to jest gratką dla archeologów, gdzie na rozległym obszarze mogą znaleźć ciągle świetnie zachowane fragmenty budowli sprzed tysięcy lat, podziwiać las monumentalnych kolumn w Wielkiej Sali Hipostylowej, zobaczyć święte jezioro, czy tez w imię szczęścia obejść pomnik skarabeusza.

Karnak słynie z wielkiej powierzchni, na której znajdują się zespół świątyń wznoszonych przez władców egipskich. W skład kompleksu wchodzą świątynie poświecone bogowi Amonowi-Ra , Montu i bogini Mut.

Do pierwszego pylonu świątyni poświeconej bogowi Amonowi-Ra prowadzi aleja sfinksów z baranimi głowami. Pierwszy pylon nigdy nie został dokończony, a po wewnętrznej stronie ciągłe znajduje się ziemna rampa z okresu budowy. Po lewej stronie znajduje się sanktuarium Montu, który był bogiem wojny, a po prawej sanktuarium bogini Mut, żony Amona, która symbolizuje gryf.

Za pylonem rozpościera się wielki dziedziniec z okresu Średniego Państwa. Dziedziniec ma powierzchnię 8000 m kw., jego długość wynosi 102 m, a szerokość 53 m. I jest to największy dziedziniec świątynny w Egipcie. Po lewej stronie znajduje się kaplica faraona Setiego Drugiego, a po prawej świątynia Ramzesa Trzeciego.

Za dziedzińcem znajduje się drugi pylon, przed którym stoją dwa posagi Ramzesa Drugiego. Drugi pylon przez około 1000 lat był głównym wejściem do świątyni, dlatego tez był wiele razy przebudowywany i odnawiany. Za pylonem znajduje się prawdopodobnie najwspanialsze miejsce w całym kompleksie - Wielka Sala Hipostylowa, która robi niesamowite wrażenie. Sala jest ogromna, a wypełnia ja las 134 kolumn o wysokości 23 metrów. Dzięki temu świątynia ta zyskała sobie miano największej na świecie podtrzymywanej przez kolumny i mogłaby pomieścić w sobie paryska katedrę Notre Dame. Górne głowice kolumn maja kształt rozwiniętego papirusu, a na ich powierzchni mogłoby stanąć 50 ludzi. Nie tylko wielkość i liczba kolumn robi wrażenie, niezwykła jest tez gra świateł i cieni przesuwających się miedzy kolumnami.

Trzeci pylon to dzieło wielkiego budowniczego Amenchotepa Trzeciego, który zbudował świątynię boskiej triady i ufundował pomnik wielkiego skarabeusza, który znajduje się nad brzegiem świętego jeziora. Skarabeusz przyciąga turystów, gdyż jak głosi przepowiednia, każdy, kto obejdzie go trzykrotnie będzie miał szczęście w życiu. A chętnych do tego nie brakuje.

Karnak nieodłącznie związany jest również z wielką Hatszpesut, za której panowania przepych budowy sięgnął szczytu. Hatszepsut nie szczędziła wydatków na świątynie, a według kronikarzy epoki - „rzucała sakiewkami złota tak, jakby to były worki zboża”.

Hatszepsut ufundowała wielkie 30 metrowe obeliski miedzy pylonem czwartym i piątym. Jeden z obelisków ciągle wzbija się w górę, zaś części drugiego leżą obok świętego jeziora. Szósty pylon wraz z piątym to dzieło Totmesa Trzeciego, zaś kaplica została wzniesiona w czasach rzymskich.

Święte jezioro ma długość 120 metrów, a według podania Herodota kapłani odprawiali tutaj nocne rytuały. Dzisiaj w jeziorze można podziwiać odbicie świątyni, które nabiera kolorytu zwłaszcza podczas pokazów światła i cienia, które barwnie opisują historie tego miejsca.

W jednej z części świątyni znajdują się malowidła ścienne, datowane przez archeologów na VI wiek n.e. Wnioskuje się, ze w tym miejscu przez jakiś czas znajdował się kościół prowadzony przez nieznanych chrześcijańskich mnichów.

Świątynie w Karnaku budowano za czasów XIX dynastii, a pracowało nad nią 81 tys. 322 osoby, byli to zarówno kapłani i straże, ale i tez robotnicy i chłopi. Świątynia utrzymywała się dzięki wpływom z licznych majątków, również targowisk i pracowni rzemieślniczych, ale przede wszystkim dzięki ogromnym bogactwom, które faraonowie przywozili ze swoich zwycięskich wypraw wojennych.

Karnak jest prawdziwym skarbem historii, który udowadnia nam jak wspaniale cywilizacje żyły na tej ziemi, których ślady w epoce nauki i daleko posuniętej techniki ciągle robią nieodparte wrażenie.