Pekin przeszedł daleką drogą z zakurzonej, komunistycznej stolicy lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych do nowoczesnego miasta ze zwykłymi, wysoko wznoszącymi się budynkami i centrami handlowymi. W tym samym czasie, standard hoteli i restauracji ogromnie wzrósł. Jednak nie jest jeszcze w stanie konkurować z Hong Kongiem lub Szanghajem ale cały czas się do nich zbliża.
Naturalnie, Pekin posiada kilka z najwspanialszych przykładów chińskiej architektury. Żadne inne miejsce w Chinach nie proponuje tak dużej liczby starych budynków jak Pekin. Na dodatek, Pekin jest jednym z najwygodniejszych, wyjściowych punktów aby odwiedzić Wielki Mur.
Historia
Pekin jest kolebką kultury chińskiej. Jest domem Człowieka Pekinu, starożytnego przodka narodu, a także miejscem największej liczby narodzin ludzkości na świecie. Jako miasta, ślady Pekinu możemy odnaleźć w roku 2000 p.n.e. kiedy to był nazwany "Ji", stolica Państwa Yan, jako taki dotrwał aż do 937 r. dynastii Tang. Pekin zawsze był ważnym, pod względem politycznym i militarnym, miejscem w północnej części Chin. Był także ośrodkiem komunikacyjnym i handlowym w każdym okresie oraz stolicą rozmaitych dynastji.
Od 938 do 1215 r. Pekin był stolicą dynastii Liao i Jin, która wtedy kontrolowała północne Chiny. W 1267 r. Hubilie, cesarz dynastii Yuan, przebudował Pekin i ustanowił go swoją stolicą. Podczas następnych 600 lat był stolicą trzech dynastii- Yuan, Ming i Qing, aż do roku 1911 kiedy Rewolucja Xinhai zakończyła trwającą ponad 2000 lat erę społeczeństwa feudalnego w Chinach.
1 stycznia 1912 r. powstała Republika Chin. Początkowo Pekin został wybrany jej stolicą, aż do czerwca 1928 r. kiedy to stało się specjalnym miastem przemianowanym na Beiping. W styczniu 1949 r. Pekin został wyzwolony przez Komunistyczną Partię Chin i w tym samym roku, 1 października, została założona Chińska Republika Ludowa. Beiping zmienił nazwę na Pekin i ponownie został wybrany na stolicę Chin. Odtąd Pekin jest narodowym, politycznym i kulturalnym centrum oraz ośrodkiem międzynarodowej wymiany.
Warto zobaczyć
Pekin jest jednym z najsławniejszych, historycznych i kulturalnych miast na świecie. Według pisemnych rejestrów początek budowy miasta miał miejsce w 1045 r. p.n.e. Był stolicą wielu dynastji, odgrywał ważną rolę w długiej historii Chin- przykładowo przez 600 lat po ustanowieniu Pekinu stolicą przez cesarzu Hubilie w 1267 r. dla dynastji Yuan, zastąpionej przez dynastję Ming i Qing. Tak wiec, więcej niż 30 cesarzy w tych trzech dynastjach trzymało rękę na pulsie tego ogromnego kraju jakim są Chiny, a co za tym idzie, dziedzictwo chińskiej kultury było kontynuowane i rozprzestrzeniane.
Ze względu na 3000 lat historii jako miasta i około 1000 lat jako stolicy, Pekin ma setki historycznych, kulturalnych i starożytnych miejsc ogromnej wartości. Naukowcy i uczeni nazywają Pekin "największym, indywidualnym projektem ludzkości". Nie jest to stwierdzenie w żaden sposób nadmiernie przesadzone. Samo miasto może być widziane jako gigantyczne, historyczne muzeum: jest tam Wielki Mur, wspaniale wijący się w górach; rewelacyjne, dostojne Zakazane Miasto Zakazu; imponujący Plac Tienanmen; Świątynia Nieba, czcigodna i mroczna jednocześnie; Letni Pałac; Pałac Yuanming; Park Beihai z królewskimi ogrodami, tak pięknymi, jak obrazy i zachwycająca religijna architektura. Te miejsca to wielkie atrakcje orientalnej kultury.
Literatura i sztuka Pekinu mają długą i różnorodną tradycję, czego powodem jest fakt, że było tam tak wiele mniejszościowych kultur gromadzących się w różnych czasach. Jakkolwiek, miejscowy, rodzimy charakter jest ciągle bardzo widoczny i potężny; Pekińska Opera jako kwintesencja Chin jest najbardziej reprezentatywną, miejscową sztuką Pekinu. W tym stopniowo modernizowanym mieście, folklorystyczne zwyczaje egzystują nadal jako piękno tradycji rozświetlając wschodnią cywilizacją. Spacerując kulturową ulicą Liulichang, wchodzi się na stary, czteroboczny dziedziniec i można wtedy ujrzeć Świątynię Targowisk w Pekinie. Z pewnością dostrzeżesz tam swoistego rodzaju mieszaninę obecnej rzeczywistości z historycznymi tradycjami.
Przemieszczanie się po okolicy
Metro lub Podziemny Smok jest zdecydowanie najlepszym sposobem podróżowania po terenie Pekinu. Może ono poruszać się z prędkością do 70 km na godzinę. Przyrównanie jaguara do mozolnie poruszających się autobusów jest trochę wyidealizowane. Chociaż pociągi są czyste i wygodne w użyciu, zaczynają ukazywać swoją wielowiekowość.
Jeśli po prostu musisz złapać autobus na terenie miasta, przygotuj się na ostre używanie łokci, przymocuj łańcuszkiem twój portfel do bielizny i zbierz całą swoją cierpliwość jaką posiadasz- będziesz tego potrzebował. Zbyt duże i przepełnione autobusy są normą w Pekinie. Jest tam około 140 tras autobusowo- trolejbusowych, które są dość zagmatwane nawet dla miejscowych, w szczególności jeśli nie możesz patrzeć przez okno.
Pekińskie taksówki można szybko złapać ale porozumieć się w języku angielskim to już naprawdę duży problem. Jeśli nie mówisz po chińsku, przynieś ze sobą mapę lub miej swój cel podróży zapisany na kartce.( Hotelowa broszura jest podstawą do odnalezienia drogi powrotnej jeśli przebywasz z dala od tego miejsca.) Ewentualnie dostępne są książki telefoniczne. Taksówki kosztują miedzy 1.20 i 2.00 jenami za kilometr. Bądź pewny czy kierowca włączył taksometr. Dawanie napiwków nie jest standardem.
Jak większość Chin, Pekin wygląda dużo lepiej podczas pedałowania. Rower pozwoli ci skrócić długie, ponure obszary, ominąć zatłoczone ścieżki i poczuć się bardziej jak miejscowy. Hotele- a przede wszystkim zaplecza hoteli- często wynajmują rowery po rozsądnych cenach. Jest również wiele wypożyczalni sprzętu rowerowego na ulicach wokół hoteli i punktów turystycznych.
Źródło: informacja własna