Medycyna tajska ma długą historię. Ta wyjątkowa sztuka uzdrawiania przywędrowała z Chin i Indii już 2 500 lat temu. Połączona z wiedzą miejscowych uzdrowicieli stworzyła swój własny charakter. Najważniejsza jest tu harmonia między człowiekiem i naturą; przyciąganie się pierwiastków Jin i Jang; jedność ciała i duszy. Co ważne, lekarze tajscy są jednocześnie uzdrowicielami i wróżbitami, tak jak zakonnicy buddyjscy, duchowni bramińscy i zielarze.

Najbardziej znaną metodą jest niewątpliwie masaż tajski, który stosowany jest w usuwaniu napięcia mięśni, wszelkich frustracji oraz w poprawie samopoczucia. Masaż łączy technikę jogi i akupresurę. Stymuluje punkty energii w ciele. Zwykle jest uzupełniany gorącymi kąpielami i aromatycznymi olejkami. Niezbędna jest oczywiście atmosfera, właściwie miejsce i nastawienie psychiczne a prowadzony, o czym należy pamiętać, może być tylko przez wyszkolonych pracowników.
W Roong Aroon Hot Springs w Chiang Mai można skorzystać z kąpieli w ciepłych źródłach siarczanowych. Źródło ma temperaturę 105 stopni Celsjusza a wokół mieści się przepiękny ogród skalny i kwiatowy. W Tamanurak Suphan dostępne są kuracje ziołowe i zabiegi medycyny tradycyjnej.

W większych klasztorach oraz w prywatnych ośrodkach leczniczych prowadzone są posty i akupunktura. Post służy odtruciu organizmu a akupunktura, licząca sobie ponad 4 000 lat, zwiększa siły witalne organizmu.

Równie znana jest medytacja, w której najważniejsza jest technika oddychania. Wiele jest ośrodków z kursami medytacji, z których bodaj najbardziej znany jest południowej prowincji Surat Thani. W klasztorze Suan Mokkh organizowane są dziesięciodniowe medytacje milczenia.

Wyznacznikiem kuchni tego rejonu jest niewątpliwie miłość Tajów do dobrego jedzenia. Dlatego też to, co na pewno można powiedzieć o tamtejszej kuchni, to, że jest apetyczna, pikantna i zróżnicowana. Bardzo ważne są warzywa, które dojrzewają tu przez cały rok, oraz owoce, przyprawy, zioła i owoce morza. Tajowie uwielbiają dania ostre i silnie przyprawione. Dużą wagę przywiązują też do wyglądu potraw.

Do najbardziej typowych tajskich przypraw zalicza się: Phrik (chili), Yi Ra (kminek), Kra Thiam (czosnek), Khing (imbir), Maeng Lak (bazylia), Bai Takrai (palczatka cytrynowa), Sa Ra Nae (mięta), Phrik Thai (ziarna pieprzu), Hom Lek (cebula szalotka), Pak Chee (kolendra) i inne.

Bez wątpienia życie Tajlandii można potraktować jako jeden ciąg świąt i uroczystości. Odnoszą się one do życia Tajów oraz do powtarzalnego cyklu przyrody. Niektóre nawiązują do historii Tajlandii. Święta odbywają się według kalendarza lunarnego (księżycowego), dlatego też ich terminy ulegają zmianie z roku na rok. Część uroczystych ceremonii ma rodowód buddyjski, część świecki. Wszystkie jednak są równie radosne. Zawsze towarzyszą im muzyka i taniec. Często odbywają się barwne pochody.

Najbardziej znane święta narodowe to Song Kran i Loi Krathong. Song Kran to tradycyjne tajskie święto Nowego Roku. Jest bardzo wesołym momentem w kalendarzu. Odbywają się wtedy zawzięte "walki" przy użyciu wody, która stanowi symbol oczyszczenia. Z kolei Loi Krathong jest wyjątkowo romantycznym świętem. Oddawana jest wtedy cześć Matce Wodzie (Mae Nam). Tajowie zbierają się nad rzekami, jeziorami, stawami i puszczają na wodę w świetle księżyca małe pływające koszyki – krathong – w kształcie kwiatu lotosu. Napełnione są one symbolicznymi ofiarami: dymiącymi laseczkami wonnego kadzidła, zapalonymi świecami oraz monetą.

Najbardziej fascynującym regionem Tajlandii jest jej północna część. Tu właśnie występują urozmaicone krajobrazy, najwyższe góry, szerokie doliny… Tu rośnie ryż, tropikalne owoce, truskawki, ziemniaki, bawełna, tytoń… Tu spotkać można gęste lasy bambusowe, tropikalne, wiecznie zielone górskie połacie… Tu mieszają się różne narodowości i plemiona…

W Tajlandii Północnej, jak nigdzie indziej, istotną rolę odgrywają plemiona górskie. Wyróżnić można sześć grup etnicznych: Hmong, Yao, Lahu, Lisu, Akha i Karen. Każda z tych grup ma swoje podgrupy – plemiona i szczepy. Każde plemię ma swój język, charakterystyczny strój, odrębne wierzenia i praktyki religijne. Poszczególne plemię tworzone jest przez mieszkańców wsi a kierowane jest nie przez wodza lecz przez naczelnika.
Do wiosek można dotrzeć autobusem, łodzią lub w ramach wypraw trekkingowych. Mieszkańcy są przyjaźni dla turystów ale warto mimo wszystko pamiętać, że jest to różna od naszej kultura.

W Północnej Tajlandii jest wiele ciekawych, wartych zobaczenia, miejsc. Większość z nich jest umiejscowiona poza głównymi miastami. Funkcjonuje jednak linia kolejowa z Bangkoku, przez Lampang, Lampun, do Chiang Mai. Są także liczne autobusy oraz wewnętrzna tajska sieć lotnicza.

Chiang Mai, zwany "Różą Północy", jest centrum gospodarczym i turystycznym regionu. Jest tu ponad 80 świątyń, z których bodaj najbardziej znaną jest Wat Phra Sing. Można także zwiedzić największe w Tajlandii nocne targowisko, na którym dostępne są wyroby z laki, snycerstwo w drewnie, jedwab, słynne parasolki, tekstylia, wyroby jubilerskie i skórzane i wiele innych. Chiang Mai słynie również z ośrodka szkolenia słoni oraz farm orchidei. Kuszące jest wybranie się w góry tamtejszego Parku Narodowego (góra Doi Inthanon o wysokości 2 565 m n.p.m.) i podziwiać piękno otaczającej przyrody oraz występujące wodospady.

Dolina Mae Sa oferuje przyjemny klimat oraz parki pełne orchidei, róż, wodospadów… Można spotkać tu wytresowane słonie jak również skorzystać z usług uzdrowisk.

Mae Hong Son jest położona w górskim rejonie, wśród pierwotnych lasów. Warte zobaczenia są liczne birmańskie świątynie, których położenie związane jest z niedaleka granicą birmańską. W pobliżu, w Tham Lot, znajdują się wapienne jaskinie oraz wieś Napapaek z wyjątkowym, zapierającym dech w piersi, sześciostopniowym wodospadem.

Thaton to mała miejscowość, położona nad rzeką Mae Kok, dzięki czemu możliwe są tu przejażdżki łodziami. Słynie ze złotej statuy Buddy, świątyni Wat Thaton (wraz z domkami zakonników) oraz mieszczącej się na wzgórzu rezydencji najwyższego rangą mnicha Tajlandii.

Wysunięta najbardziej na północ prowincja Chiang Rai liczy sobie około 1 mln mieszkańców. Jest to punkt wypadowy do licznych górskich wsi w "Złotym Trójkącie" ( rejon, gdzie rzeka Mae Sai wpada do Mekongu i w którym zbiegają się granice trzech krajów: Tajlandii, Laosu i Birmy) – do Chiang Sean (historyczne świątynie), Mae Sai (tradycje handlowe) oraz do wsi ludu Akha. Jest tu szczyt Doi Tun ze znaną świątynią o tej samej nazwie.

Lampang jest ośrodkiem znanym przede wszystkim z produkcji ceramiki z białej glinki, która w późniejszym procesie jest malowana na niebiesko i brązowo. Warto zobaczyć świątynię Wat Phra That Lampang Luand z jej 45 m czedi. Jest tu również ośrodek dla słoni – "Thai Elephant Conservation Center".

Nan jest górskim miastem ze świątynią Wat Phumin, nad której bramami mieszczą się cztery pomarańczowe lwy. Warte zwiedzenia jest tamtejsze muzeum p pałacu z 1903 roku.

Pai zachęca turystyką pieszą i rowerową, wodospadami oraz świątynią Wat Mae Yen.