Uluru to ogromna skała, drugi na świecie największy monolit wyrastający nagle ponad całkowicie plaski teren do 348 m wysokości i mający długość 3,6 km. Największy, zadziwiająco, leży także w tym kraju, w Australii Zachodniej, ciągle jeszcze nie odkryty przez turystów.

Niezwykłość, wyjątkowość tego monolitu, poza samą wielkością, wynika z braku czegokolwiek na niej. Nie jest porośnięty żadnymi roślinami. To gigantyczna powierzchnia czystej, nagiej skały, która przechwytując i odbijając światło tutejszego wyjątkowo agresywnego słońca, nieprzeciętnie efektywnie tworzy jakby nowe źródło samoistnego światła, energii, co jest zauważalne z wielu, wielu kilometrów.

Naprawdę warte jest uzbrojenie się w nieco cierpliwości i spędzenie tutaj paru dobrych godzin, obserwując jak skalna masa emanuje prawie ze złotym kolorytem, przeistaczając się stopniowo do ciężkiej, głębokiej czerwieni o zachodzie słońca. Pomimo ogromnej ilości ludzi w tym miejscu, jest czym się doprawdy zachwycać! Nie ma wątpliwości dlaczego Aborygeni uświęcili tak dalece właśnie ten punkt na mapie kontynentu.

Dookoła góry możliwy jest interesujący 10 - kilometrowy spacer, podczas którego można podziwiać kilka bardzo starych skalnych malowideł.

Od lat 30 - tych ubiegłego wieku, gdy biali zaczęli regularnie tutaj przybywać, toczą się zacięte sprzeczki z rdzenną społecznością o uszanowanie ich ziem i tradycji. Na szczyt Uluru prowadzi zakotwiczony łańcuch - we wszelkich materiałach nawołuje się do nie wchodzenia na szczyt.

Około 30 km od Uluru tajemne siły natury wyrzuciły kolejny monolit - także gołą, nieporośniętą niczym skałę - Kata Tjuta (lub bardziej popularnie - The Olgas). I jest ona nawet 200 m wyższa od Uluru (!), lecz nie tak zwarta. Składa się z wielu kamiennych, monstrualnych głazów leżących, czy może przez kogoś pozostawionych (?) blisko siebie (prawdopodobnie połączonych razem pod ziemią).