Teren Parku Lodowców - bo tak należy przetłumaczyć nazwę rezerwatu - charakteryzuje się zmiennymi średnimi opadami, które najlepiej oddają liczby: od 5000 mm na lodowcu Hielo Sur, poprzez 1500 mm na wschodnich stokach gór po zaledwie 400 mm na patagońskich pampasach. Deszcze i duże zachmurzenie są częstym zjawiskiem w górach. Wiejący przez całe lato wiatr może osiągać zawrotną prędkość 200 km/godz. Latem (luty) średnia minimalna temperatura wynosi w El Chalten 50C, średnia maksymalna - 220C. Hielo Sur zajmuje obecnie około 25% powierzchni Parku. Wybornym akcentem w krajobrazie są polodowcowe jeziora Lago Argentino i Lago Viedma.

Duże fragmenty Parku są stosunkowo łatwo dostępne drogą wiodącą z miasta El Calafate zarówno w okolice lodowca Perito Moreno jak i do El Chalten u stóp Fitz Roya. El Calafate posiada dobre połączenie autobusowe z Rio Gallegos oraz lotnicze z Ushuaia, Rio Gallegos i Buenos Aires. Najbardziej ekonomiczny wariant dotarcia do Parku to przelot z Buenos do Rio Gallegos (4 godziny lotu), a dalej autokarem do El Calafate (6 godzin ślimaczej jazdy po dziurawej, asfaltowej szosie). Liczne agencje turystyczne w El Calafate oferują zbiorowe wycieczki na teren Parku oraz porady dla indywidualistów. Ogromna większość Parku jest ścisłym rezerwatem przyrody.

Pobyt w Los Glaciares można - i warto - połączyć ze zwiedzaniem parku narodowego Torres del Paine. El Calafate posiada w sezonie codzienne połączenia autokarowe z Puerto Natales w Chile, skąd kilka autobusów każdego dnia udaje się prosto do Torres.

Sezon turystyczny trwa w typowym dla antypodów okresie od października do marca.

Lodowe pole Hielo Sur pokrywało w Plejstocenie cały obszar obecnego Parku, rzeźbiąc strome górskie doliny i rynny pod przyszłe jeziora. Masy lodu szlifowały także górskie szczyty dając w efekcie rzadko spotykane w świecie, spektakularne formy. Hielo Sur, jako największe pole lodowe południowej półkuli (nie licząc Antarktyki), jest odpowiedzialne również za kreację fantastycznego masywu chilijskiej Patagonii - Torres del Paine.

W zadziwiający sposób okolice pięknych jezior Argentino i Viedma pozostawały nieznane aż do 1937 roku! Surowy klimat i brak dróg wpływały na powolny rozwój tego argentyńskiego pogranicza. Dopiero spory graniczne z Chile doprowadziły do zbudowania miasta El Calafate, El Chalten, poprowadzenie dróg i uruchomienie komunikacji lotniczej. Po załagodzeniu sporów okazało się że najbardziej wygrali.. turyści. Utworzony w 1937 roku park narodowy zyskał status Światowego Dziedzictwa Przyrody UNESCO w 1982 roku.

Park Narodowy Lodowców jest najciekawszym geograficznie regionem Argentyny. Największą atrakcją Parku są wyniosłe szczyty Fitz Roy, Cerro Torre i lodowiec Perito Moreno wpadający do jednego z licznych w tym rejonie jezior. Osobiście uważam, że ten fragment patagońskich Andów - wraz z pobliskim, chilijskim parkiem Torres del Paine - prezentuje sobą najpiękniejsze góry świata!

W krajobrazie dominuje pola lodowe Hielo Sur, z którego schodzi kilka dużych lodowców. Ze szczytu Fitz Roy lezącego na zachód od jeziora Viedma oraz ze szczytu Murallon położonego na południu, spływają liczne, mniejsze lodowce, z których największy - Upsara - wpada do liczącego 1600 km 2 powierzchni jeziora Lago Argentiono. Na zachód od jeziora Argentino znajduje się fascynujący lodowiec Moreno, spływający jak lodowa rzeka do jeziora. Latem możemy stać się świadkami imponującego zjawiska, gdy bryły lodu wielkości domu z armatnim hukiem odpadają z frontowej ściany do wody jeziora Lago Roca. Wysokość ścian lodowca dochodzi do 60 metrów, przypominając fragmentami "zamarzniętą" Niagarę .

Pomimo niezbyt imponującej wysokości bezwzględnej Fitz Roy (3441 m npm) sprawia piorunujące wrażenie wznosząc się pionowymi ścianami ponad nisko leżącym (200 m n.p.m.) stepem. Osada El Chalten ze swoimi kilkoma hotelami, schroniskami i restauracjami jest doskonałą bazą wypadową w góry. Dwa szlaki - każdy jednodniowy - zasługują na szczególną uwagę, gdyż prowadzą do miejsc skąd roztacza się panorama o jakiej możemy marzyć tylko w Himalajach.