Dojechać w Pireneje można na różne sposoby. Dla mniej zamożnych, lub zwolenników tej formy podróżowania, pozostaje autostop czy przy dużej ilości czasu rowerowa podróż (problem z przechowaniem na miejscu roweru). Wybraliśmy, najbardziej optymalną dla realizacji naszej koncepcji, podróż samochodem. Umożliwiał on płynną realizację naszego przedsięwzięcia, poznanie w 14 dni trzech odmiennych rejonów Pirenejów. Okolic Kotła Gavarnie i masywu Ordessa ­ wapiennych, poszarpanych i tajemniczych Pirenejów (I trekking). Masywu Maladetty z alpejską rzeźbą, lodowcami i najwyższym szczytem Pirenejów ­ Pico de Aneto (II trekking). Pirenejów Andory, krainy wielu pięknych górskich jezior (III trekking). Dzięki samochodowi podczas dojazdu i drogi powrotnej możliwe było również zwiedzenie licznych atrakcji turystycznych leżących na drodze naszego przejazdu. Zobaczenie w tak krótkim czasie zarówno przepięknych Wodospadów Renu w Szafuzie, północnego przedgórza Jury, uroczych miasteczek Francji takich jak Perouges z niezmienioną średniowieczną zabudową, Carcassonne, Foix. Otworem stanęło także przed nami europejskie centrum pielgrzymowania Lourdes i nadmorskie kurorty Francji i Hiszpanii.

Podczas trekkingu korzystano z następujących przewodników i map:
Dubin Marc "The Pyrenees" The rough guide. Wyd. Rough Guides.
Fallon S., Robinson D., Oliver J., Logan L., Nebesky R. "Francja cz. południowa". Wyd. Pascal/­Lonely Planet (1997).
"Carte de randonnees" 1:50000 "Pirenees",
"Haute­ Ariege Andorre". Wyd. Rando editions Tarbes (1993).
"Carte de randonnees" 1:50000 "Pirenees", "Luchon".
Wyd. Rando editions Tarbes (1991).
"Gavarnie Luz­st­Sauveur" 1:25000,
"Parc National des Pyrenees". Wyd. Insitut Geographique National Paris (1997).

I trekkig 7.07. -­ 10.07.1999 r. (z ciężkimi plecakami: ­ żarcie, sprzęt biwakowy)

Gavarnie ­ 1374 m n.p.m. (10.00) (10.40) Hotel Turon du Cirque ­ 1510 m n.p.m. (11.35) zachodnia ściana wąwozu Gavarnie ­ 1758 m n.p.m. (12.00) 300 m. ściany skalnej (1­2 skala UIAA) (16.30) biwak 15­20 minut od schroniska Rolanda ­ 2450 m n.p.m. Suma podejść: 1076 m, suma zejść: 0 m, czas przejścia (z odpoczynkami): 6 h 30 min. Możliwości biwakuNa około 1 godzinę przed schroniskiem jest wiele miejsc noclegowych na pojedyncze namioty, można także znaleźć jedno do dwóch miejsc na 3 maksymalnie 4 namioty koło siebie. Przy samym schronisku również są pojedyncze miejsca na namiot. Woda jest blisko placów biwakowych. UwagiW całych Pirenejach, zarówno francuskich jak i hiszpańskich, na "dzikich" biwakowiskach, w obszarach chronionych, obowiązuje zasada rozbijania namiotów po godzinie 19.00 i zwijania ich rano, choć mogą bźć miejsca, w których ta zasada nie obowiązuje.

Biwak (9.00) (9.15) Refuge de la Bréche de Roland ­ 2575 m n.p.m. (9.30), cena noclegu 80 FF, łatwy lodowiec (przejście w letnich warunkach bez raków) (10.15) Bréche de Roland (granica francusko­hiszpańska) ­ 2807 m n.p.m. (11.15) zejście na 2450 m n.p.m. (pozostawienie plecaków) (12.45) jaskinia Casteret (lodowa) ­ ~2700 m n.p.m. (13.30) powrót do plecaków Cuello del Descargador ­ 2493 m n.p.m. dno polia ­ 2413 m n.p.m. Collado de Millaris ­ 2458 m n.p.m. dolina 2322 m n.p.m. (17.15) Refuge Goriz ­ 2200 m n.p.m. Suma podejść: 795 m, suma zejść: 1045 m, czas przejścia (z odpoczynkami): 8 h 15 min. Możliwości biwakuPo zejściu z przełęczy Roland są pojedyncze place, przy wodzie, na namiot na wysokości ok. 2450 m n.p.m. Przy jaskini, u jej wlotu jest jeden plac, z możliwością nocowania dużej grupy bez namiotów pod okapem jaskini; jest woda. Od Cuello del Descargador rozpoczynają się, praktycznie aż po schronisko Goriz, dobre warunki pod biwak, w bliskim sąsiedztwie wody. Koło samego schroniska jest bardzo dużo miejsc pod namioty, woda jest przy schronisku, na zewnątrz schroniska natryski, napis informuje, że tylko dla mieszkańców schroniska, ale nie jest on zbytnio przestrzegany. Po godzinie 17.00 duża część dobrych miejsc biwakowych jest już pozajmowana (przypominam, iż obowiązują zasady biwakowania od 19.00). UwagiJaskinia jest lodowa i zwiedzenie jej jest godne polecenia. Istnieje oficjalnie zakaz chodzenia po niej (rezerwat), choć nieoficjalnie można do niej wejść. Zejście do lodowej komnaty na niższym poziomie 29 wymaga raków i liny. Zejście do groty z przełęczy Rolanda lewą stroną, przy grani, jest niebezpieczne, lepiej wybrać nasz wariant. Tego dnia po raz pierwszy przekroczyliśmy w górach granicę francusko­hiszpańską. W Pirenejach przekraczanie granicy państwowej jest możliwe w dowolnym miejscu bez jakichkolwiek formalności.

Refuge Goriz, plecaki zostawiamy przy schronisku (7.00) jeziorko lodowe ­ 3050 m n.p.m. skalna grań (trudności w razie oblodzenia) 200 m. piargu (trudności przy oblodzeniu) przełęcz pod Monte Perdido ­ 3300 m n.p.m. (10.15) Monte Perdido ­ najwyższy wapienny szczyt Europy ­ 3355 m n.p.m. (11.00) (11.30) jeziorko (12.40) (14.20) Refuge Goriz (16.35) (18.00) powrót drogą podejściową z drugiego dnia do polia pod Cuello del Descargador. Suma podejść: 1413 m, suma zejść: 1200 m, czas przejścia (z odpoczynkami): 11 h. Możliwości biwakuPodczas podejścia na szczyt M. Perdido od schroniska Goriz aż do jeziorka lodowego na 3050 m n.p.m. jest kilka miejsc nadających się pod namioty, przy samym jeziorku ponad 10 dobrych placów. UwagiOd jeziorka można na M. Perdido wejść szybciej i łatwiej po szczątkowym lodowcu mając raki i czekan. Ostatni krótki odcinek, z przełęczy na szczyt, przy oblodzeniu wymaga raków. Jeziorko lodowe jest dobrą baza wypadową nie tylko na szczyt Monte Perdido, ale również i inne trzytysięczniki, m.in. Cilindro i wokół cyrku Gavarnie.

Polie (8.25) Cuello del Descargador wejście do doliny prowadzącej do Bréche de Roland ­ 2350 m n.p.m. (10.15) Breche de Roland (10.45) Refuge Roland (11.15) Col des Sarradeta ­ 2589 m n.p.m. dolina Vallée des Pouey Aspé ­ 1850 m n.p.m. (15.00) Gavarnie ­ camping. Suma podejść: 533 m, suma zejść: 1590 m, czas przejścia (z odpoczynkami): 6 h 35 min. Możliwości biwakuPoza opisanymi już wcześniej, dopiero w dolinie des Pouey Aspé są na biwak odpowiednie miejsca, choć należy uważać na wodę, gdyż są tu licznie wypasane zwierzęta. UwagiPodczas zejścia z przełęczy Sarradeta, 15 minut poniżej niej, rozdziela się szlak na Port de Boucharo (parking) z drogą w dół doliny. Należy iść czujnie przez pierwszy odcinek szlaku, później jest on już dobrze "wykopczykowany". Woda jest na całej drodze zejściowej.