- Lód pokazuje nam w sposób bardzo realny, jak bardzo zmienia się klimat – mówi Luthcke, który przedstawi swoje wnioski podczas odbywającej się w tym tygodniu konferencji Amerykańskiej Unii Geofizycznej (American Geophysical Union), która zebrała się w San Francisco w Kalifornii. Naukowcy NASA w ramach projektu Gravity Recovery and Climate Experiment, zwanego w skrócie GRACE, wykorzystywali dwa orbitujące satelity, aby zmierzyć równowagę masy lodowca, czyli roczną różnicę między utratą a przyrostem lodu. - Kilkustopniowa zmiana w temperaturze może zwiększyć stratę w masie lodu, a to z kolei przyczynia się do podniesienia się poziomu wody w morzu i zmian w prądach oceanicznych – wyjaśnia Luthcke. Dane przedstawione przez naukowca pokrywają się z informacjami zebranymi przez innego ze specjalistów NASA, Jaya Zwally’ego, który używa innej technologii satelitarnej, aby obserwować zmiany w ilości lodu na Grenlandii, Arktyce i na Antarktydzie. W ciągu ostatnich pięciu lat Grenlandia traciła od 150 do 160 gigaton rocznie (jedna gigatona równa się jednemu miliardowi ton), co wystarcza, by podnieść globalny poziom wody w morzach o około 0,5 mm rocznie – mówi Zwally, który również przedstawi wyniki swych prac na konferencji w Kalifornii.

W ramach projektu GRACE zmierzono, że lodowce w Zatoce Alaska straciły około 84 gigaton rocznie, co jest równe pięciokrotności rocznego przepływu wody z rzeki Kolorado przez Wielki Kanion – porównują naukowcy NASA. - Każdy dodatkowy cal dodany do globalnego poziomu wód ma ogromne znaczenie gospodarcze, ponieważ podnosząc poziom wód w morzu zwiększamy ryzyko wystąpienia powodzi oraz burz – mówi Zwally. - To znak ostrzegawczy - dodał. Naukowiec dodaje, że topienie się lodu, zwłaszcza na Grenlandii i Arktyce, przypisywane jest globalnemu ociepleniu. Kiedy topią się ogromne powierzchnie pokrywy lodowej oraz samych lodowców, przestają one odbijać promienie słoneczne, co oznacza, że oceany i ziemia absorbuje ciepło, sprawiając, że wody arktyczne oraz atmosfera ocieplają się znacznie szybciej.

- Obserwujemy efekty globalnego ocieplenia w wielu dziedzinach naszego własnego życia, takich jak na przykład rolnictwo – zauważa Zwally. Jako przykład podaje plagę szczeliniaka świerkowca, jaką zaobserwowano tego lata w lasach Kolorado oraz w zachodniej części Kanady. - Sądzono, że rozprzestrzeniają się one tak szybko, ponieważ zima nie była wystarczająco mroźna, aby je zniszczyć – mówi Zwally. W latach 90-tych Grenlandia miała taki sam przyrost śniegu i lodu, co traciła w porze letniej – zauważa naukowiec NASA. Teraz jednak, około piętnaście lat później, poziom wody w morzach podnosi się o około pięćdziesiąt procent szybciej, co sprawia, że sytuacja związana z globalnym ociepleniem jest jeszcze trudniejsza do przewidzenia. - Zgodnie z najbardziej optymistycznymi szacunkami, poziom wody w morzach wzrośnie do końca wieku od 45 do 90 centymetrów, ale ze względu na to, co się dzieje i jak szybko wszystko się zmienia, to wszystko jest bardzo niepewne - mówi Zwally.