Stolica niepodległej Litwy, miasto Polaków. To właśnie tutaj urodzili się i stąd pochodzą: Mickiewicz, Słowacki, Kraszewski i to właśnie tu istnieje wiele polskich ulic, spolszczonych nazw, polskich szkół. Tak, więc to miasto równie ważne dla: Litwinów, bo tu jest ich stolica i tu kształtowała się ich państwowość, jak i dla: Polaków, których jeszcze wielu tu mieszka.
Miasto można zwiedzać na wiele sposobów różnymi trasami, jego kulturowe bogactwo jest, bowiem wynikiem jego wieloetniczności. Pozostawione przez wiele pokoleń różnych narodowości pamiątki przyciągają swoją magią i pięknem. Są jednak miejsca w tym pięknym mieście, których nie można zobaczyć. Sercem miasta jest jego starówka zaliczana do jednej z największych i najpiękniejszych Europie. O potędze Wilna świadczą natomiast liczne kościoły, głównie barokowe, wspaniałe rezydencje oraz kamieniczki. Godnym uwagi zabytkiem jest także Góra Zamkowa, powstała w XI wieku, gdzie z Baszty z Czerwonej Cegły można podziwiać panoramę miasta. Na owej górze znajduje się jeszcze wiele cennych zabytków takich jak: galeria malarstwa, wieża dzwonnicza, fragmenty murów obronnych. Najważniejszym dla wielu ludzi w Wilnie miejscem jest Ostra Brama - jedyna z 9-ciu ocalałych bram obronnych miasta. To właśnie w jej murach znajduje się cudowny, łaskami słynący obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, do którego z prośbą o pomoc pielgrzymują wierni z wielu krajów. Ponad to w Wilnie warto zobaczyć także: Ratusz, Litwińskie Muzeum Narodowe, Muzeum Mickiewicza, Park Piliu, cerkiew.

Przez wiele lat Troki położone na samej granicy z Polską uważane były za centrum pogańskie Litwy, przed wojną natomiast należały do Polski. Dzięki swemu położeniu, oraz historii także w Trokach mieszka wielu naszych rodaków. Urodę tego miasta jak i zresztą wielu innych miast trudno przedstawić. Najpiękniejszym zabytkiem, Trok, który pozostawia niezapomniane wrażenie jest gotycki zamek zbudowany na małej wyspie jeziornej. Widok jego czarnoceglastych baszt i murów na tle sitowia otaczającego wyspę powoduje uczucie dreszczy. Na tym samym jeziorze w sąsiedztwie tak dostojnego zamku można popływać starymi łodziami, jak i też nowoczesnymi jachtami. To niezwykłe miasto, pełne jest niezwykłej i rzadko spotykanej romantyki.

Miasto powstało około XII, w, kiedy to biskup Jerzy Tyszkiewicz postanowił wznieść na niezamieszkanych wówczas terenach kalwarię na wzór tej Jerozolimskiej. Tak, więc w przeciągu kilku lat wzniósł kaplicę oraz kilkanaście stacji Męki Pańskiej, aby szerzyć kult bolesnej i zbawczej śmierci Jezusa Chrystusa. Do pomocy w tym dziele sprowadził na teren Kalwarii Dominikanów, którym ufundował klasztor, istniejący po dziś dzień.

Miasto powstałe w 1636 roku nad malowniczym brzegiem Niemna zewsząd otoczone lasami i niezbyt stromymi pagórkami. Swoją nazwę zawdzięcza litewskiemu słowu druska, co znaczy sól. Od wieków, bowiem okoliczni mieszkańcy pozyskiwali solankę na własne potrzeby. Kiedy pod koniec XVIII w odkryto, iż solanki te mają właściwości lecznicze, sława Druskiennik zaczęła rosnąć. W 1837 r. car Mikołaj I nadał miastu status kurortu, od tego czasu zaczęły powstawać początkowo drewniane a później murowane pensjonaty, uruchomiono prom na Niemnie ułatwiający podróż do Druskiennik a ze wszystkich stron zaczęli napływać rekonwalescenci. Wraz z upływem czasu miasto rozwijało się coraz bardziej i mogło konkurować ze słynniejszymi kurortami takimi jak Krynica czy Ciechocinek. Dziś leczy się tu wiele chorób i dolegliwości takich jak: choroby zwyrodnieniowe, reumatyczne, kobiece i układu pokarmowego,: stosując przy tym najnowsze metody przy użyciu borowin kąpieli mineralnych. Obok Druskiennik drugim równie znanym uzdrowiskiem są Połągi, sława obu sięga daleko poza granice kraju.

Jest najważniejszym miastem Litewskiej Suwalszczyzny, ponieważ jest znaczącym ośrodkiem przemysłowym Litwy południowej. Miasto jednak jest pozbawione jakichś szczególnych atrakcji turystycznych. Warto natomiast dodać, iż niegdyś nazywało się Kapsukas. Przejeżdżając przez nie warto zobaczyć kościół św. Michała Archanioła będący katedrą diecezji wiłkowyskiej oraz dawne gimnazjum zbudowane w stylu klasycznym.

Najbardziej litewskie miasto Litwy, dawniej w czasach międzywojennych nieformalna stolica państwa, co sprawiło, że właśnie w tych latach Kowno szybko się rozwinęło. Dziś jest po Wilnie najważniejszym miastem Litwy, centrum kulturalnym, naukowym i największym w kraju ośrodkiem gospodarczym. Kowno ma do zaoferowania swoim turystom wiele zabytków takich jak: katedrę, starówkę, forty, ratusz, park Azuolynas, liczne kamienice oraz ciekawe muzea jak na przykład Muzeum Diabłów. Słynnym miejscem gdzie można wypocząć i się zrelaksować jest Aleja Wolności ze swoimi licznymi kawiarniami i pubami. Dla zmęczonych i spragnionych jednocześnie natury miasto oferuje wypoczynek nad brzegami tzw. Morza Kowieńskiego, skąd na panoramę Kowna rozciągają się widoki, które nie mają sobie równych.

Miasto to jest dość specyficznym miastem nie zachwyca, bowiem starymi zabytkami, lecz swoim współczesnym obliczem. Życie w mieście płynie szybko, jest nowoczesne i nie ogląda się za siebie. Kłajpeda jest jedynym poza Wilnem miastem, w którym mieszka duża ilość mniejszości słowiańskiej, jest także Kłajpeda wielkim ośrodkiem przemysłu morskiego oraz Litewskim oknem na świat. Mieszkańcy wieczorami tłumnie oblegają urządzone ze smakiem lokale, w których wraz z przyjaciółmi przy ulubionych potrawach i napojach podziwiać zachód słońca nad Bałtykiem.

Dla spragnionych obcowania z dziką niezniszczoną ingerencją ludzi przyrodą, Litwa poleca swoje parki jak ten Auksztocki w północno-wschodniej części kraju lub Dzukijski Park narodowy na wschód od Druskiennikz nieprzebytymi lasami sosnowymi i wydmami kontynentalnymi.

Godne odpoczynku, malownicze miejsce, z jednej strony oblane wodami Bałtyku z drugiej zaś Zalewu Kurońskiego stwarza dogodne warunki do uprawiania sportów wodnych.

1.Góra Trzykrzyska
2.Ostra Brama
3.Katedra Wileńska
4.Cmentarz na Rossie
5.Zamek Wielkich Książąt Litewskich
6.Kościół św. Piotra i Pawła
7.Kościół św. Ducha
8.Baszta z Czerwonej Cegły