Kigali stolicą XXI wieku

Kigali leży w sercu Ruandy. Jest dość rozległym „zielonym miastem”, w którym dba się o czystość i porządek. Na ulicach są kosze na śmieci, a w licznych parkach, ekologiczne publiczne toalety. Z roku na rok Kigali dynamicznie sie rozwija. W centrum miasta znajduje się kolorowy targ, na którym można kupić zarówno przepyszne, soczyste owoce i warzywa jak i pamiątki będące wyrobem lokalnych rzemieślników. Położone w samym centrum kraju, jest doskonałym miejscem do licznych wycieczek do innych części Ruandy, a przede wszystkim parków narodowych.

Matka natura

Primatologia zajmuje się badaniem ssaków z rzędu naczelnych), a przede wszystkim pochodzeniem człowieka i małp człekokształtnych. Ruanda jest jednym z niewielu krajów, w którym żyją małpy (m.in. goryle), uważane przez naukowców – primatologów , za przodków człowieka. Te objęte ochroną zwierzęta, można spotkać podczas wizyty w parkach narodowych., np. Parc National des Volcans. Do innych przyrodniczych atrakcji Ruandy należą: Park Narodowy – Akagera, będący labiryntem jezior i bagien, połączonym z rzeka Akagera (jednym ze zrodel Nilu) oraz Park Narodowy – Nyungwe, którego flora obfituje w kilkaset gatunków drzew, krzewów i roślin.

Lekcja historii

Wydarzenia wiosny 1994 roku wywarły olbrzymie piętno na wszystkich mieszkańcach tego kraju. Trudno w kilku zdaniach wyjaśnić ich przyczyny i skutki. Warto jednak zastanowić się przez chwilę nad tym jak trudno jest żyć w społeczeństwie, w którym okazywali sobie nienawiść do niedawna najbliżsi sobie ludzie – małżonkowie, krewni bądź też przyjaciele. Żywa pamięć okrucieństw to lekcja humanizmu dla każdego człowieka. W każdej większej miejscowości znajduje się miejsce upamiętniające kwietniowe wydarzenia. Wizyta w jednym z memorial site, jest ciekawa lekcja historii. Większość z nich znajduje się w kościołach, ponieważ właśnie tam ludzie szukali schronienia. W głównym pomieszczeniu odwiedzonego przeze mnie memorial site, leżały strzępy ubrań, na środku stał ołtarz przykryty obrusem, tym samym który leżał tam 14 lat temu. Był on poplamiony krwią, a na nim leżały dwie maczety. W kolejnym pomieszczeniu zgromadzone były czaszki i kości ludzkie... Opowieści o kwietniowych wydarzeniach płynące z ust miejscowego przewodnika dodatkowo pobudzają do chwili zadumy i refleksji.

Ruandyjczycy posługują się głownie językiem kinyarwanda, choć w rożnych regionach kraju można porozumieć się także po francusku, angielsku a także w kiswahili. Mieszkańcy Ruandy są bardzo komunikatywni i przychylnie nastawieni wobec odwiedzających, więc warto porzucić negatywne stereotypy, poszerzyć horyzonty myślowe, udając się w podroż do tego (k)raju.