Nieprzenikniony Park Narodowy Bwindi jest usytuowany w południowo– zachodniej Ugandzie, na krawędzi zachodniej Doliny Szczelinowej i przylega do parku o nazwie Parkc National des Virungas na granicy zairskiej. Jest to jeden z największych naturalnych lasów we wschodniej Afryce. Dostarcza on temu regionowi dużą liczbę roślin i zwierząt endemicznych ale przede wszystkim połowę światowej populacji Górskich Goryli. Ponad 300 Górskich Goryli, podzielonych na grupy po 12 osobników w każdej, tworzy największą żyjącą populację. Druga połowa populacji znajduje się w Zairze i Rwandze, gdzie goryle wędrowały swobodnie dopóki nie zostały odseparowane w skutek działalności farmerskiej wdzierającej się na ten teren.

Surowy teren sprawia że piesze wycieczki w poszukiwaniu goryli są wyczerpującym zajęciem. Są tam dwie grupy : "Mubare" i "Katendeggere". Jedynie grupa "Mubare" jest w pełni przystosowana i maksimum 6- u zwiedzających na dzień ma prawo wstępu. Wycieczka rozpoczyna się dość forsownym marszem przez las, dalej w górę stromych i śliskich zboczy aż do miejsca gdzie widziano goryle poprzedniego dnia. Potem uczestnicy wycieczki szukają jakichkolwiek śladów– wygniecionej trawy, połamanych gałązek, odchodów, które mogą wskazać w jakim kierunku udała się grupa. Zwiedzający podążają po gęstym podszyciu leśnym aż dotrą do miejsca, w którym goryle spędziły noc. Poszukiwania są kontynuowane, czasami wymagają czołgania się przez zarośla, aż do momentu, w którym goryle są odnalezione.

Goryle Górskie przemierzają każdego dnia długie dystanse a ich wyprawy mogą trwać od 3 do 8 godzin. Kiedy w końcu poszukiwacze znajdą się w pobliżu goryli, muszą postępować według surowych reguł aby zapobiec zakłóceniu w zachowaniu albo przenoszeniu chorób z ludzkich istot na goryle. Nawet powszechne przeziębienie może być śmiertelne dla goryli dlatego chorzy uczestnicy nie mają prawa do udziału w wyprawie.

W porównaniu z lasami górskimi, drzewa rosnące tutaj są dużo wyższe i osiągają niewiarygodny obwód. Szerokie korzenie podtrzymują olbrzymy, małe strumyki znajdują drogę poprzez gęste zarośla a czasami las otwiera się na podmokłe tereny, na których pasą się bawoły i antylopy. Las jest także domem trzeciej co do wielkości populacji słoni w Ugandzie. Zróżnicowana flora zapewnia dostatnie środowisko dla wielu gatunków motyli i ptaków, włączając Hornbills i Turakos. To raj zarówno dla botaników jak i ornitologów.

Narodowy Park Wodospadu Murchinson, zajmujący obszar 3 840 km, jest największym pakiem narodowym w Ugandzie. Park jest rozcięty na pół przez rzekę Nil, a jego krajobraz zmienia się od gęstych lasów deszczowych, przez łańcuchy wzgórz w południowej Afryce, aż do falistej sawanny na północnym wschodzie. Las jest schronieniem dla wielu gatunków ssaków naczelnych włączając szympansy a rzeka przyciąga antylopy, bawoły, żyrafy i słonie. Te olbrzymy były w czasie wojen domowych ruchomymi celami dla artylerii.

Głównym obszarem umożliwiającym obserwowanie zwierząt jest półwysep między Nilem Alberta a Nilem Wiktorii. Parkowi dodają atrakcyjności skupiska zwierząt, największe na tym obszarze bujne połacie lasu wzdłuż szlaków wodnych oraz przykuwające uwagę palmy Borassus, którymi natura upstrzyła grzbiety i przejściowe doliny.

W tym nieprzeniknionym lesie jest wiele atrakcji. Można dołączyć do wycieczek z przewodnikiem i wybrać między dwugodzinnym spacerem do pięknego wodospadu a licznymi wycieczkami, trwającymi do 7 godzin i wiodącymi na kilka szczytów. Obszar wokół Buhoma jest doskonałym miejscem do oglądania naczelnych i ptaków. Można tam również zobaczyć hałaśliwe choć nieuchwytne szympansy oraz piękne Hornbills i Turakos. Las jest domem dla 120 gatunków ssaków, 346 gatunków ptaków, 202 gatunków motyli i 163 gatunków drzew. Wszystko to sprawia, że jest on jednym z najbogatszych ekosystemów w Afryce.

Około 35 km na południe od Fortu Portal leży rozległy równikowy las deszczowy– Narodowy Park Leśny Kibale. Niedawno utworzony rezerwat jest domem dla największego skupiska naczelnych. Wyliczono tam 11 gatunków, włączając czarno- białe i czerwone małpy Colobus, LHoesta i Galagas. Jednak główną atrakcją jest 500 szympansów, które były przystosowane do obecności zwiedzających od 1992 r. Podczas czterogodzinnych pieszych wycieczek można poszukać niektórych z naszych najbliższych krewniaków. Bardzo prawdopodobne jest to, że napotkamy na szympansy, które spędzają dnie na wierzchołkach drzew figowych, żywiąc się ich słodkimi dojrzałymi owocami. Co jakiś czas młode samce próbują grozić zwiedzającym ale te udawane ataki są bardziej zabawne niż straszne.

Światowej sławy wodospad Murchinson jest konieczny zobaczenia. Najbardziej imponujący widok jest ze szczytu, gdzie Nil przedziera się przez siedmiometrową lukę w skałach i spływa 40 metrów w dół. Ścieżka prowadzi z parkingu powyżej wodospadu aż na sam dół oferując spektakularne widoki pieniącej się wody biegnącej do wąwozu z ogłuszającym hukiem. W tle znajduje się uregulowana rzeka biegnąca meandrami do jeziora Alberta. Tam tez możliwa jest odświeżająca kąpiel w Nilu- w małym zbiorniku powyżej wodospadu.

W latach 50 i 60- tych, kiedy turystyka w Ugandzie była u szczytu rozwoju, główną atrakcją Safari była wycieczka łodzią po Nilu. W tamtych czasach Dom Paraa, dominujący na północnym wybrzeżu Nilu, w Paraa, był zatłoczonym hotelem ze 150 łóżkami. Niektóre z łodzi używanych w tamtych czasach rozpadają się na kawałki wzdłuż brzegów rzeki. Po odbiciu od brzegu kapitan łodzi steruje motorówką od brzegu do brzegu, gdzie można podziwiać setki hipopotamów. Każda mała zatoczka wydaje się rozbrzmiewać ich bulgotaniem i pomrukiwaniem. Na piaszczystych brzegach olbrzymie hipopotamy wylegują się w słońcu a wzdłuż brzegu można dostrzec słonie, żyrafy, bawoły itp.

Ptaki takżecieszą się ogromnym zainteresowaniem podróżnych. Można je obserwować wszędzie- wśród trzcin porastających bagna, na piaszczystych wybrzeżach, wśród ogromnych drzew wzdłuż zbiorników wodnych. Ich różnorodność jest imponująca- począwszy od malutkich Rybołowów Malachitowych i Trzmielojadów Karminowych aż do orłów i bocianów. Najbardziej nieuchwytny jest bocian- Shoebill albo Wahleheaded, który przy odrobinie szczęścia może być widziany, kiedy stoi niewzruszenie wzdłuż krawędzi wody. Podczas gdy prądy stają się zbyt silne by płynąć dalej, łódź zaczyna się kręcić wkoło oferując niezwykły widok na wodospad, po czym rozpoczyna się droga powrotna. Zachodzące słońce wydaje się zapraszać całe zwierzęce królestwo aby ugasiło pragnienie w rzece, podczas gdy ptaki piszą na niebie odę do Nilu.