Gdyby ktoś próbował dostać się do Anchorage na Alasce drogą lądową, dystans z Nowego Jorku wynosi 7480 km (4649 mil), z Chicago - 6143 km (3818 mil). Najszybsze dotarcie do parku narodowego Wrangell - St. Elias zapewnia przelot powietrzną taksówką z Anchorage do położonej niemal w centrum rezerwatu osady McCarthy lub na jedno z 200 pasów startowych w głębi Parku. Najtańszą metodą jest przejazd samochodem z Anchorage szosą nr 1 do Glennalllen, 315 km (195 mil), a stamtąd - do wyboru - albo na południe przez Chitinę do McCarthy (McCarthy Road) lub na północ do Slana i dalej 68 km (42 mile) kamienistą drogą do Nabesna (Nabesna Road). Pierwsze rozwiązanie jest znacznie korzystniejsze. Licząca 95 km (59 mile) McCarthy Road jest żwirowa, wąska, kręta i wyboista, jednak widoki na dolinę Chitiny wynagradzają trudy jazdy.

Firmy oferujące przeloty (scenic flights) ponad górami:

Wrangell Mountain Air
McCarthy
tel. 800-478-1160.

Ellis Air
Gulkana
tel.822-3368.

Wart wzmianki jest również przelot z Chitina do McCarthy, zapewniający przy dobrej pogodzie wspaniałą panoramę szczytów po lewej stronie. Jeżeli nie chcemy ryzykować przejazdu drogą z Chitina do McCarthy, możemy skorzystać z usług firmy Backcountry Connection, która oferuje transfery mikrobusem z Glennallen, tel. 822-5292. Trzeba też wspomnieć o rzadko wykorzystywanej drodze do Parku - poprzez miasteczko Yakutat, dokąd można dotrzeć samolotem regularnych linii lotniczych lub promem Alaska Marine Highway. Kilka firm w Yakutat oferuje różnego rodzaju wycieczki statkiem wzdłuż wybrzeży, a także przeloty nad lodowcami Hubbard i Malaspina.

Temperatury i opady śniegu ograniczają okres zwiedzania na lato, z oficjalnym rozpoczęciem sezonu 20 czerwca i zakończeniem 20 sierpnia. W czerwcu i lipcu jest najcieplej, ale dla wspinaczy najlepszy okres na podbój gór przypada od połowy marca do początku czerwca.

Mówiąc o wielkich górach Alaski mamy zazwyczaj na myśli Mt McKinley, najwyższy szczyt na całym kontynencie Ameryki Północnej, lecz mało kto wie, że właśnie na terenie parku narodowego Wrangell - St. Elias znajduje się 12 spośród 15 najwyższych gór Alaski, a Mt Wrangell jest największym aktywnym wulkanem tego stanu. W bezchmurne dni widać czasami smugę pary wznoszącą się z północnego krateru. Wulkanolodzy tak naprawdę nie wiedzą, czy potężna góra w najbliższym czasie grozi erupcją.

Z innych geologicznych ciekawostek dodam, że skały w okolicy Kennicott - McCarthy obfitują w miedzionośne minerały: zielony malachit i niebieski azuryt, a w pobliżu Slany i Nabesnej występują szafiry, agaty i obsydian - wielka gratka dla kolekcjonerów kamieni.

Z geologicznego punktu widzenia łańcuchy górskie w Parku to młode góry fałdowe reprezentujące alpejską fazę górotwórczą, wiekowy odpowiednik Alp, Pirenejów czy Karpat. W jądrowych partiach gór odsłoniły się odporne na erozję skały; przeważnie granity, gnejsy i łupki metamorficzne. Gdzieniegdzie doszło do intruzji magmy i wulkanicznych eksplozji, jak w przypadku Mt Wrangell. Młode góry fałdowe są nadal w trakcie wypiętrzania, czego najlepszym dowodem są liczne tutaj trzęsienia ziemi.

Bogate złoża miedzi odkryte w dolnym biegu lodowca Root Glacier doprowadziły do powstania górniczych osad McCarthy i Kennicott. Ruda była intensywnie eksploatowana i transportowana naprędce zbudowaną, długą na 131 mil linią kolejową wzdłuż doliny rzeki Chitina i Copper River, do portu w Cordova.

Bliźniacze miasta kwitły w latach 1910 - 38, gdy w końcu spadek ceny miedzi doprowadził niemalże z dnia na dzień do ich opustoszenia. Do dzisiaj - jak żywy świadek historii górniczego boomu - pozostały niewielkie, lecz urocze domostwa. Długoletni brak bezpośredniego lądowego połączenia pozwolił w niewiele zmienionym stanie uchronić McCarthy i Kennicott jako cenne, historyczne obiekty. Ruiny kopalni miedzi są od 1986 roku prawnie chronionym zabytkiem: Kennecott Mines National Historic Landmark.

Niemal w pół wieku po upadku kopalnictwa, dostrzeżono rekreacyjne i krajobrazowe walory tych okolic, tworząc w grudniu 1980 roku park narodowy Wrangell - St. Elias.