Republika Chorwacka to kraj o powierzchni 56.538 km2. Powierzchnia morza terytorialnego to 31.900 km2. Długość linii wybrzeża, razem z wyspami, to 5.740 km. Według ostatniego spisu ludności z 1991 roku Chorwacja liczy 4,8 mln mieszkańców, z czego 78% to Chorwaci. 76,5% wszystkich mieszkańców to katolicy. Język narodowy to chorwacki.
Chorwacja jest republiką parlamentarną od 1990 roku. Konstytucja obąwiązuje od 22 grudnia 1990 r. Waluta Chorwacji to kuna (1 kuna = 100 lip). Zagrzeb - stolica państwa, w którym mieszka około 1 mln ludzi, jest niewątpliwym centrum gospodarczym, kulturowym, uniwersyteckim i handlowym kraju. Inne miasta uniwersyteckie to: Split, Zadar, Osijek i Rijeka.
Gospodarka Chorwacji jest zorientowana przede wszystkim na morze. Opiera się głównie na turystyce, marynarce i budowie okrętów.
Klimat jest zróżnicowany, w zależności od regionu. Północną część cechuje klimat kontynentalny, regiony górskie – klimat górski a nad Adriatykiem występuje klimat typowo śródziemnomorski.
Historia
Chorwacja od wieków była miejscem na rozdrożu cywilizacyjnym. Już w IV wieku Chorwacja wyznaczała granice między zachodnim a wschodnim cesarstwem rzymskim. W IX wieku była granicą między cesarstwem Franków a Bizancjum. W XI wieku – granica między kościołem katolickim a prawosławnym. Od XV do XIX wieku – granica między chrześcijańskim Zachodem a osmańskim Islamem. Zaś wiek XX to granica między blokiem zachodnim a wschodnim.
Chorwaci osiedlili się na terenach prowincji Panonii, Dalmatii i Histrii, zajmując w ten sposób najbardziej wysuniętą na wschód część cesarstwa zachodnio - rzymskiego.
Przez wiek XI i XII Chorwacja była księstwem. Później stała się samodzielnym, suwerennym królestwem. Średniowiecze przyniosło ciągłość państwowości – najpierw pod berłem węgierskim, później austriackim.
Prawdziwą, pełną suwerenność Chorwacja osiągnęła dopiero w 1990 roku.
Kultura i sztuka
Chorwacka sztuka rozwijała się na styku czterech kręgów kulturowych: Zachód – Wschód, kręg północny, środkowoeuropejski i południowo – śródziemnomorski.
Kultura Chorwacji jest typowo miejska – jest tu wiele miast, z których każde ma swoją historię, swoja własną indywidualność, niejednokrotnie powiązana z czasami antycznymi i średniowiecznymi.
Wpływ starożytnego Rzymu widać najbardziej w Puli – tu znajduje się piękny Amfiteatr, Łuk Sergiuszów, Świątynia Augusta. Natomiast w Splicie znajduje się pałac Dioklecjana z IV wieku.
Okres wczesnobizantyjski (VI w.) uwidacznia się w mozaikach bazyliki Eufrazego w Porecu.
Sztuka przedromańska widoczna jest w Zadarze – tu mieści się rotunda św. Donata.
Styl romański można odnaleźć w miastach: Krka, Rab, Trogir. Styl gotycki – Pazin, Zagrzeb, Ston. Renesans – Osor, Pag, Sibenik, Hvar, Korcula, Dubrownik. Barok – Varazdin, Bjelovar, Vukovar. Wpływ sztuki XIX wieku można zauważyć w miastach: Rijeka, Osijek, Zagrzeb.
Będąc w Chorwacji koniecznie trzeba odwiedzić Split i Dubrownik, które są wpisane na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Inne ciekawe miejsca:
• Renesansowa wyspa Sipan na Morzy Śródziemnym
• Katedra w Sibeniku z XV wieku, która jest jedyna katedrą w Europie, która zbudowana została w sposób montażowy, układaniem bloków kamiennych
• Kaplica trogirska z XV w., w której można zobaczyć 150 postaci w rzeźbach i reliefach
• Teren Republiki Dubrownickiej (XVI w.) z osiemdziesięcioma oryginalnymi renesansowymi willami magnackimi
• Twierdze fortyfikacyjne, których jest około 50 (np. kulisty Veliki Tabor z XVI w., Karlovac – renesansowe miasto zbudowane w kształcie gwiazdy sześcioramiennej z 1579 roku)
• Barokowe miasta – kompleksy, takie jak: Varazdin, Pozega, Slavonski Brod, Vukovar, Bjelovar, Daruvar
• Zagrzeb i jego reprezentacyjne budynki publiczne, parki, Mirogoj – jeden z najpiękniejszych europejskich cmentarzy (głównie XIX i XX wiek)
• Dubrownik - zbudowany w XIII wieku. Są tu najlepiej zachowane mury i wieże obronne. Poza tym jest tu setka wspaniałych budynków publicznych, kościołów, kamienic i pałaców.
Źródło: informacja własna
