Przedstawiam poniżej zapiski dziennikowe z mojej podróży.

Zostawiam bagaż w ryokanie i zwiedzam miasto. Najciekawsze wydało mi się Muzeum Munekata Shiko, gdzie można obejrzeć zbiór jego drzeworytów (wstęp: 200 Y). Warto też zajrzeć do nebuta no sato (można obejrzeć najlepsze z ogromnych, papierowych figur używanych podczas święta nebuta) oraz do Muzeum Keikokan (sztuka ludowa i rzemiosło). Wieczorem rozpoczęcie festiwalu nebuta. Tłumy ludzi obserwują paradę drewnianych wozów, na których ustawione są ogromne, papierowe, podświetlane od środka postacie smoków, wojowników czy demonów. Akompaniamentem jest dźwięk bębnów i fletów. W miarę upływu czasu publiczność się ożywia, zaciera się różnica pomiędzy oglądającymi a oglądanymi, wszystko kończy się późno wieczorem. Jednak to dopiero początek, bo nebuta potrwa jeszcze kilka dni, aż do finałowej parady figur na otwartym morzu.

Zwiedzanie można zacząć od Hirosaki City Sightseeing Information Center i na podstawie dostępnych materiałów ułożyc trasę. Namawiam do obejrzenia Zamku Hirosaki, pięciokondygnacyjnej pagody i świątyni Chosonji. Hirosaki znane jest też ze swojej kolekcji zabytkowych budynków w stylu zachodnim W czasie trwania nebuta odbywa się tutaj miejscowa wersja tego święta (neputa). Kakunodate to bardzo ciekawa miejscowość, której główną atrakcją są stare rezydencje samurajów. Kilka z nich jest otwarte do zwiedzania. Kakunodate jest również znane z alei wiśniowych drzew, które podobno wyjątkowo pięknie kwitnie wiosną Na koniec wyprawa nad jezioro Towada, malowniczy zakątek, z wysepką, na której postawiono małą świątynię (możliwe są rejsy spacerowe).

Tazawa-ko to najgłębsze jezioro Japonii. Wiąże się z nim legenda o pięknej dziewczynie, która zamieniła się w smoka. Na brzegu od strony Katajiri stoi jej wizerunek, a z drugiej strony jeziora znajduje się Goza no ishi-jinja, świątynia jej właśnie poświęcona. Wieczorem trwa festiwal kanto w Akita (drugi z Wielkich Trzech). Główną atrakcją są tutaj wysokie na kilka metrów drewniane szkielety, do których przymocowane są papierowe lampiony. Uczestnicy pochodu najpierw trzymają je poziomo, potem podnoszą do pionu, a w końcu prawie nimi żonglują opierając całość np. na głowie.

Rano wycieczka na półwysep Oga. Trafiam na chrzest statku, w którym biorą udział m.in. miejscowe demony. Udaje mi się nawiązać z nimi bliższą znajomość. Przejazd do Sendai. Po drodze zwiedzanie świątyni Chuson-ji.

Wycieczka do Yamadera, malowniczej świątyni położonej na zboczu góry. Wejście do świątyni zaraz przy stacji kolejowej, potem już tylko schody, schody, schody… Bardzo polecam to miejsce (wstęp wolny). Wieczorem w Yamagata kolejny festiwal, hanagasa, czwarty w rankingu Tohoku. Kolorowy korowód tańczy charakterystyczny taniec. Na głowach wszystkich słomiane kapelusze ozdobione kwiatami ze wstążek i papieru - nieodłączny rekwizyt tego święta.

Powrót do Sendai.

Zwiedzam okolice Sendai. Na pewno warto zobaczyć Matsushima (wyspy porośnięte sosnami). Miejsce to jest uważane za jeden z trzech najpiękniejszych widoków Japonii. Możliwe są rejsy statkiem (w zależności od długości trasy i klasy statku od 1400 Y do 2900 Y; zimą są zniżki). W pobliżu rozległa zabytkowa świątynia - Zuigan-ji (wstęp 500 Y).

Powrót do Sendai.

W Sendai trwa trzecie święto z Trzech Wielkich, tanabata. W odróżnieniu od poprzednich dwóch ogromne dekoracje (tym razem są to jakby ogromne wisiory) nie są noszone w procesji, tylko porozwieszane w mieście. Ludzie świętują, chodząc pomiędzy dekoracjami i przyczepiając napisane na karteczkach prośby.

Wieczorem powrót do Kanto.

Na koniec, niezależnie od wyjazdu do Tohoku, chciałabym zaproponować dwie jednodniowe wycieczki (z Tokio): do Kawagoe i Boso No Mura. Kawagoe jest wspominane w przewodnikach, ale o Boso No Mura w żadnym ze znanych przewodników nie widziałam nawet wzmianki.

KAWAGOE to miasteczko w pobliżu Tokio (dojazd prywatną linią Tobu Tojo z dworca Ikebukuro w Tokio - 400 Y), znane głównie ze swoich zabudowań z okresu Edo, z czasów kiedy Edo, późniejsze Tokio, zostało stolicą Japonii (XVII w.). Było wtedy nazywane "małym Edo" i coś jeszcze zostało z atmosfery tych czasów. Zabudowania to głównie spichlerze, w tej chwili zamknięte albo zamienione na piekarnie tradycyjnych ciastek. Warto też zobaczyć tutejsze świątynie buddyjskie, m.in. trasę pielgrzymkową poświęconą Siedmiu Bogom Szczęścia. Można urządzić z Tokio całodzienną wycieczkę.

BOSO NO MURA leży na półwyspie Boso w prefekturze Chiba. Dojazd linią Narita JR (w kierunku lotniska). Trzeba wysiąść na stacji Ajiki i wsiąść tam w autobus jadący do Ryukakuji-dai Shako. Wysiada się na przystanku Boso no Mura. Trafiamy do rodzaju skansenu (po angielsku określany jako "interactive museum"). Na około 19 hektarach rozmieszczone są budynki (kopie) stylizowane na okres Edo. Zabudowania zarówno miejskie jak i wiejskie, są jednak tylko tłem dla zabawy w historię. W poszczególnych domach "rzemieślnicy" uczą, jak wyplatać maty z ryżowej słomy, jak przygotować herbaciane liście do zaparzania, jak piec ryżowe ciasteczka. Można też ubrać się w samurajską zbroję i skorzystać z wielu innych atrakcji. Dodatkowo organizowane są pokazy i projekcje filmów video. Wstęp na teren muzeum jest bezpłatny, płaci się natomiast za udział w poszczególnych warsztatach (100-200 Y). Jeżeli ktoś planuje wziąć udział w takich zajęciach, to lepiej zarezerwować sobie wcześniej miejsce. W danym dniu może się okazać, że jest już komplet chętnych (tel. 0476-95-3333).