Pod względem obszaru Wielki Kanion uważany jest za największy wąwóz na świecie, rozciągając się wzdłuż rzeki na przestrzeni ponad 460 kilometrów, z szerokością na poziomie wierzchowiny od 200 metrów do 29 kilometrów. Jego głębokość sięga 1600 metrów, czyli mniej niż kalifornijski Kings Canyon, nie mówiąc już o kanionie Colca w Peru. Mimo to Wielki Kanion wywiera na każdym ogromne, niezapomniane do końca życia wrażenie, przeżywane w niemal religijnym skupieniu. Nazwy niektórych ostańców skalnych: Świątynia Diany, Tron Wulkana, Amfiteatr Azteków, Wieża Amona Ra, Świątynia Jowisza nie bez racji nawiązują do najwspanialszych budowli sakralnych świata.

Pobyt nad Kanionem jest doświadczeniem wizualnym. Jednym rzutem oka nie można ogarnąć ogromu przepaści, dlatego warto na początek odbyć lot samolotem lub helikopterem nad tą monstrualną rozpadliną. Urwiste grzbiety i pionowe ściany dzielą krajobraz na skomplikowany labirynt fantastycznych dolin o różnych odcieniach brązu, żółci, szarości, zieleni, różu i fioletu. Kształty i kolory tworzą niepowtarzalny spektakl o zachodzie słońca. Późne popołudnie polecam więc jako najlepszą porę dnia na podziwianie przyrodniczego cudu. Tym bardziej, że latem po zmierzchu, pośród drzew rozpoczyna się krótki, lecz przejmujący ptasi i świerszczany koncert.

Wzdłuż południowej krawędzi, od turystycznej "osady" Canyon Village na wschód, aż po Desert View wiedzie długa na 37 kilometrów (23 mile) szosa (East Rim Drive) z wydzielonymi miejscami na parking i licznymi tarasami widokowymi. Droga biegnąca 13 km na zachód (West Rim Drive) jest latem zamknięta dla ruchu publicznego, można jednak skorzystać z darmowych przejazdów autobusami, lub - co ciekawsze - odbyć pieszy spacer łatwą do pokonania ścieżką wzdłuż zrębu Kanionu. Podobnie jest na prawym brzegu, pomiędzy Grand Canyon Lodge a Cape Royal.

Pełny wgląd w piękno i majestat Kanionu dostępny jest jednak dla tych, którzy wybiorą tygodniowy spływ pontonem lub zdecydują się na forsowną pieszą wyprawę w dół, w stronę rzeki. Zejście w głąb kanionu jest niczym podróż do geologicznej przeszłości, jak cofnięcie się w czasie o dwa miliardy lat. Jest to eskapada dla zdrowych i silnych, ale nawet osoby dysponujące świetną kondycją nie powinny nigdy próbować dojść do rzeki i z powrotem w ciągu jednego dnia! Z południowego brzegu prowadzą do kanionu dwa szlaki: Bright Angel długości 12.5 km, biegnący od Grand Canyon Village, i bardziej stromy South Kaibab, schodzący 11.3 km od Yaki Point do mostu na Kolorado. Z krawędzi północnej w dół wiedzie tylko jeden szlak, North Kaibab, długości 22 km, łączący się nad rzeką z South Kaibab.

Przyjmijmy zasadę, że zejście w dół trwa dwukrotnie szybciej niż podejście z powrotem do góry, nie zapominając, że płaski teren południowego brzegu leży na wysokości 2100-2200 m n.p.m. Płaskowyż Kaibab i boczne, głęboko wcięte doliny, są siedliskiem zróżnicowanej fauny i flory. Chłodniejsze, północne zręby porastają lasy świerkowe, podczas gdy krawędź południową - sosny, jałowce, dęby i juki. Zbocza i dno wąwozów cechuje bardziej suchy klimat.