Region Yellowstone cechowała wzmożona aktywność wulkaniczna co najmniej dwukrotnie w niezbyt odległym geologicznie czasie: ok. 1.2 mln, oraz 600 tys. lat temu, kiedy centralna część płaskowyżu uległa zapadnięciu, tworząc owalne zagłębienie zwane kalderą, o wielkości 45 na 78 kilometrów. Ponieważ 4 tys. metrów pod dnem tej kaldery nadal istnieje znaczna masa magmy o temperaturze co najmniej 1000 st. C, na powierzchni obserwujemy przejawy działalności powulkanicznej: słynne gejzery, kolorowe źródła i fumarole. Indianie przebywali na terenie Yellowstone co najmniej od 8 tys. lat. Prawdopodobnie pierwszym białym człowiekiem który ujrzał cuda przyrody Yellowstone był traper John Colter, gdy na początku XIX wieku napotkał tutaj Indian ze szczepów Szoszoni i Tukudikas. Polowali, łowili ryby, zbierali leśne runo...

Opowieści myśliwych, traperów i poszukiwaczy złota o gejzerach i gorących źródłach zainspirowały rząd USA do zorganizowania ekspedycji badawczej prowadzonej przez Ferdynanda Haydena w 1871 roku. Piękne obrazy i szkice dwóch członków tej wyprawy - Thomas Morana i Williama Jacksona - doprowadziły do walki o ochronę przyrody i w rezultacie do powstania pierwszego w świecie parku narodowego. W dniu 1 marca 1872 roku prezydent USA, Ulysses S.Grant podpisał akt zakazujący zasiedlania, polowania, eksploatacji surowców mineralnych i drewna na terenie Yellowstone. Park został objęty ochroną prawną ku pożytkowi i radości pokoleń. Historia miała pokazać trafność tego politycznego posunięcia.

Od 1886 r. park chroniło wojsko, jednak po stworzeniu specjalnej służby federalnej (National Park Service) w 1916 roku funkcję ochrony przejęli strażnicy zwani rangersami. Ich kapelusze do dzisiaj przypominają "wojskowe" czasy. O przyrodniczej randze unikalnego fenomenu Yellowstone niech świadczy fakt, że w 1972 roku park został umieszczony na liście światowych Rezerwatów Biosfery ONZ, a od 1978 posiada najwyższy status ochrony - Przyrodnicze Dziedzictwo Świata (World Heritage Site).