Rodeo kajakowe narodziło się w Stanach Zjednoczonych. Wywodzi się z turystycznego kajakarstwa górskiego, którego uczestnicy szukając nowych form doskonalenia techniki pływania zaczęli wykorzystywać fale lub odwoje o płytkiej cyrkulacji, w których wykonywali coraz bardziej skomplikowane i trudne technicznie figury. Widowiskowość tych ewolucji szybko doprowadziła do zorganizowania pierwszych zawodów bardziej dla zabawy i śmiechu niż z potrzeby faktycznej rywalizacji. W latach 90 w USA narodziła się pierwsza liga-puchar rodeo, podobnie stało się w Zachodniej Europie. W Polsce zawody organizowane są od 1999 r a od 2001 przyjęły formę zorganizowanych pucharów składających się z kilku zawodów.

Wraz z coraz bardziej widowiskowymi trickami, modyfikacji zaczęły ulegać również kształty kajaków, na których były one wykonywane. W latach 80 i 90-tych najnowsze i najnowocześniejsze modele kajaków miały długość przeszło 350 cm i wyporność ok.350 litrów. Obecnie nowoczesne kajaki rodeo mają długość około 210cm oraz wyporności około 200 litrów. A to jeszcze nie koniec. Co roku pojawiają się nowe modele, coraz doskonalsze i coraz krótsze.

Na Mistrzostwa nasza dwuosobowa reprezentacja polskich rodeo kajakarzy pojechała tak naprawdę po naukę. Nasze umiejętności nie są małe, ale jeszcze daleko nam do światowej czołówki. Szansy na jej podejrzenie nie można było zaprzepaścić. Z różnych względów na wyjazd mogliśmy sobie dosłownie w ostatniej chwili. Zabrakło czasu i funduszy (wszystko płacimy z własnej kieszeni) na wcześniejsze potrenowanie na sztucznie usypanym z olbrzymich głazów spiętrzeniu na rzece Mur w centrum Graz, gdzie rozgrywane były zawody. Dla nas liczył się fakt zaistnienia na Mistrzostwach polskiej reprezentacji.

Po dojechaniu do Grazu bez problemu odszukaliśmy miejsce na rzece, gdzie rozgrywane są zawody. Przedarliśmy się prze tłum ludzi w okularach słonecznych zgromadzony na brzegu i na moście i popatrzyliśmy na odwój. Zdecydowanie różnił się od wszystkich miejsc, w jakich do tej pory mieliśmy okazje trenować... przede wszystkim wielkością. Był OGROMNY. Nie bez powodu miejsce to zostało nazwane - TERMINATOR 3

W nastrojach lekko minorowych poszliśmy zarejestrować się do biura zawodów. Margareth, miła dziewczyna odpowiedzialna za opiekę nad zawodnikami, mocno była zaskoczona, że w połowie trwania zawodów (mistrzostwa rozpoczęły się w poniedziałek 26.05 a my przyjechaliśmy w środę 28.05) jeszcze są jacyś niezarejestrowani zawodnicy. Ale udało się. Po wpłaceniu 100 Euro wpisowego dostaliśmy numery startowe i identyfikatory. Poszliśmy nad rzekę.