Libia

arabski, używany różnież język: włoski i angielski

Nie są wymagane szczepienia. Jedyne zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne dotyczy ryzyka zarażenia się amebozą, zwłaszcza na skutek korzystania z usług przydrożnych barów oraz spożycia niedostatecznie czystych warzyw i owoców oraz wody. Istnieje możliwość korzystania z publicznych i prywatnych zakładów opieki zdrowotnej (dostępne są w każdym mieście). Koszt jednej doby w szpitalu wynosi od 100 LYD, nie licząc zabiegów i lekarstw. Porada lekarza internisty kosztuje od 5 do 20 LYD. Z roku na rok wzrasta zagrożenie pospolitą przestępczością (kradzieże, napady na samochody).

Należy się zameldować w terminie 7 dni od daty przekroczenia granicy. Fakt dokonania meldunku odnotowywany jest w paszporcie i sprawdzany przy wyjeździe. Brak meldunku powoduje z reguły zawrócenie z granicy. Nie ma obowiązku posiadania międzynarodowego prawa jazdy. Zarówno z międzynarodowego, jak i polskiego prawa jazdy można korzystać w okresie 3 pierwszych miesięcy pobytu w Libii (po przetłumaczeniu dokumentu na język arabski i stosownym poświadczeniu w polskim urzędzie konsularnym i w libijskim MSZ). Przy dłuższym pobycie należy uzyskać libijskie prawo jazdy, wydawane na podstawie dotychczas posiadanego dokumentu i pozytywnej opinii lekarza okulisty. Prowadzący pojazd ma obowiązek posiadania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, które można wykupić na przejściach granicznych jednocześnie z opłatą za tymczasowe tablice rejestracyjne. Polisy obcych towarzystw ubezpieczeniowych (poza ogólnoarabskim ubezpieczeniem OC – "pomarańczową kartą") nie są honorowane. Wszelkie napisy na drogach, nazwy miejscowości, niektóre znaki drogowe itp. są wyłącznie w języku arabskim.Obcokrajowcy powinni unikać, zwłaszcza w nocy, samotnego (np. jednym samochodem) podróżowania poza miastami, przebywania na dzikich plażach w małych grupach oraz noclegów w podrzędnych hotelach. Poza pasem wybrzeża (od granicy z Tunezją do granicy z Egiptem) znajdują się rozległe tereny wojskowe i przemysłowe (w tym pola naftowe) o ograniczonym dostępie dla cudzoziemców. Informacje na temat możliwości poruszania się w danym terenie można uzyskać – niestety głównie w języku arabskim – na posterunkach policji drogowej, która jest gotowa służyć praktyczną radą i pomocą. Niedopuszczalne jest jednakże kwestionowanie w jakikolwiek sposób jej uwag i wskazówek.Artykuły elektroniczne, takie jak kamery wideo, aparaty fotograficzne, radiomagnetofony, komputery osobiste itp., należy zgłosić przy wjeździe bez wezwania i dopilnować uzyskania pisemnego potwierdzenia ich wwozu, co pozwoli uniknąć trudności przy ich wywozie z Libii. Jeśli chodzi o komputery, dyskietki i inne nośniki informacji, należy wziąć pod uwagę, iż ich wwiezienie do Libii możliwe jest po uprzednim sprawdzeniu zawartych w nich danych. Dlatego też odradza się ich przywożenia. Należy przestrzegać muzułmańskich norm zwyczajowych odnośnie ubioru (brak tolerancji dla krótkich ubiorów kobiecych oraz męskich szortów w miejscach publicznych) oraz unikać zbyt wyzywającego zachowania. Miejscowa ludność jest zwykle bardzo życzliwie nastawiona do cudzoziemców, ale np. samotne kobiety powinny zachowywać w ewentualnych kontaktach z mężczyznami daleko idącą powściągliwość. Z reguły nie ma problemu z porozumiewaniem się w języku angielskim, w urzędach obowiązuje natomiast wyłącznie język arabski.