Galapagos posiadają chłodną, suchą pogodę od czerwca do listopada, natomiast gorącą, wilgotną aurę od stycznia do kwietnia. Maj jest okresem przejściowym. Paradoksalnie w lutym i w marcu, czyli w środku pory deszczowej, przypada statystycznie najwięcej słonecznych dni! Wahania temperatur nie są zbyt wielkie, jak to bywa na równiku, wynosząc średnio do 30 stopni Celsjusza w porze deszczowej i do 27 stopni Celsjusza w porze suchej. Temperatura wody waha się w zależności od lokalnych prądów. Jako ciekawostkę podam fakt, że w ciągu jednego majowego dnia, wokół wysepki Tortuga przy Espanoli, temperatura wody wynosiła 16 stopni Celsjusza od zachodu, 22 stopni od południowego wschodu i 25 stopni od północy! Dzięki takiemu mieszaniu wód podziwialiśmy niebywałe zróżnicowanie i bogactwo ryb.

Wyspy zostały odkryte przez przypadek, gdy w 1535 roku statek wiozący biskupa Panamy - Tomasa de Berlanga - do peruwiańskiej Limy zdryfował daleko na zachód z wytyczonej trasy. Biskup doniósł królowi Karolowi V o swoim odkryciu, wspominając o zamieszkujących ląd gigantycznych żółwiach, których skorupa przypominała siodło (po hiszpańsku - galapago). Nazwa Galapagos, Wyspy Żółwie, pozostała do dzisiaj.

Przez trzy kolejne stulecia na wyspy przybywali odkrywcy, poławiacze fok, wielorybnicy i piraci. Wszyscy pełna garścią korzystali z dobrodziejstw Galapagos, zaopatrując się w wodę pitną i zabierając na statki żółwie, jako zapasy mięsa na drogę. W 1835 roku dotarł tutaj Karol Darwin. Kolekcjonując przez pięć tygodni ptaki z poszczególnych wysp, dokonując szczegółowych notatek na temat innych zwierząt i porównując warunki ich życia stworzył początki do opublikowanej dopiero w 1859 r. teorii ewolucji gatunków.

W 1832 roku Ekwador oficjalnie ogłosił Galapagos jako część swojego terytorium, dokonując powolnej kolonizacji. W 1934 r. niektóre z wysp uznano za rezerwat przyrody, a w 1959 r. cały archipelag zyskał status parku narodowego.