Wędrówki odbywają się po szlakach - tracks, oznakowanych za pomocą niewielkich biało-pomarańczowych, prostokątnych blaszek, plastikowych pomarańczowych trójkątów i metalowych tyczek.

Do wielu interesujących miejsc dotrzeć można wędrując wzdłuż nieco gorzej oznakowanych ścieżek - routes. Niektóre ze szlaków, wiodące przez miejsca uznane za szczególnie piękne, określane są mianem Great Walk Tracks. Należą do nich: Milford Track, Routeburn Track i Kepler Track.

Każdy track wyposażony jest w sieć schronisk - huts, schronów - shelters i miejsc biwakowania. W schroniskach znajdują się prycze i materace (bez pościeli), piec z zapasem węgla, toalety, miejsce przygotowania i spożywania posiłków oraz punkt czerpania wody. Niezbędne jest więc posiadanie śpiwora, kuchenki, naczyń do gotowania i żywności. Nikt nie serwuje tu nieśmiertelnego bigosu i fasolki po bretońsku! Schroniska, w których podczas sezonu mieszkają ich opiekunowie - hut wardens, mają dodatkowo kuchenki i oświetlenie gazowe oraz, co ważne, codziennie o godz. 800 dysponują aktualną prognozą pogody (propozycja dla naszych schronisk wysokogórskich).

W zależności od standardu, schroniska podzielono na trzy kategorie, wprowadzając równolegle zróżnicowaną wysokość opłat za korzystanie z nich. Ceny noclegów wynoszą 4, 8, a na Great Walks 14 NZ$. Biwakowanie jest znacznie tańsze, a bardzo często bywa bezpłatnie. Ze schronów można korzystać w dzień, a nocowanie w nich jest dozwolone tylko w wyjątkowych, losowych wypadkach.

Tramping zwykle rozpoczynamy odwiedzając Visitors Centre danego parku narodowego, gdzie można obejrzeć wystawy poświęcone tematyce przyrodniczej, zaopatrzyć się we wszystkie potrzebne materiały informacyjne, zakupić specjalne karty-bilety uprawniające do nocowania w schroniskach i na biwakach, a także zapoznać się z prognozą pogody na najbliższy okres.

W odniesieniu do Milford i Routeburn Tracks konieczne jest wcześniejsze dokonanie rezerwacji w Fiorland National Park Visitors Centre (Lakefront Drive, P.O. Box 29, Te Anau).

Milford Track, uznawany za najpiękniejszy szlak turystyczny świata, jest odwiedzany wyjątkowo licznie, stąd też rezerwacja winna być dokonana z wielomiesięcznym wyprzedzeniem. Należy przy tym uprzedzić, że jest to szlak drogi.

Wiele tras wiedzie w sposób okrężny z jednej dużej doliny, przez przełęcz lub krótki odcinek grani, do drugiej. Część szlaków, prowadząc do określonego miejsca wymaga, niestety, powrotu tą samą drogą. Szlaki niżej położone dostępne są przez cały rok, wysokogórskie natomiast tylko w okresie lata i wczesnej jesieni (grudzień-kwiecień). Na przebycie większości tras trzeba przeznaczyć od trzech do sześciu dni, choć na przykład Dusky Track w Fiordlandzie wymaga co najmniej 10 dni.