Kambodża

khmerski, używany różnież język: francuski

Nie są wymagane żadne szczepienia profilaktyczne. Prawdopodobieństwo zachorowania turysty na jedną z chorób tropikalnych jest nieznaczne, z wyjątkiem terenów tzw. głębokiej prowincji, omijanych nie tylko przez turystów, lecz również mieszkańców miejskich ośrodków Kambodży. Wszędzie grozi zakażenie amebą i AIDS. Wszędzie też możliwe jest zarażenie mniej dokuczliwymi pasożytami przewodu pokarmowego, częste są grzybice skóry. Niedopuszczalne jest picie nie przegotowanej wody. Surowe owoce i warzywa należy przed spożyciem starannie umyć i obrać. W miastach opieka medyczna jest powszechnie dostępna. Wizyta u lekarza kosztuje w granicach 30-50 USD i tyle samo doba w szpitalu, przy czym chory dodatkowo musi płacić za leki, środki opatrunkowe i jedzenie. Do szpitala musi być przywieziony prywatnym środkiem transportu. Kilka funkcjonujących w stolicy karetek pogotowia ratunkowego nie gwarantuje szybkiej pomocy lekarskiej. Doba pobytu w jednej z nielicznych klinik prywatnych (głównie francuskich) kosztuje od 80 do 200 USD. Poważnie chorzy cudzoziemcy korzystają z usług lekarskich za granicą, głównie w Bangkoku, Ho Chi Minh czy Singapurze. Istnieje znaczne zagrożenie przestępczością – częste są napady, uprowadzenia dla okupu, nie mówiąc o kradzieżach. Niebezpieczne są drogi, w tym tory wodne (zły stan techniczny samochodów i łodzi oraz ich przeładowanie). Szczególną ostrożność należy zachować po zmierzchu, a także unikać pobytu w miejscach uważanych za niebezpieczne. Należy unikać podróżowania wieczorem lub nocą. Ewentualne spowodowanie poważnego wypadku przez turystę może się skończyć samosądem przed przybyciem policji, a nawet w jej obecności, zwłaszcza jeżeli nie posiada się środków na wyrównanie wyrządzonych szkód.

Nie ma pól namiotowych itp. Wynajęcie pomieszczenia w tanim domu gościnnym mieści się jednak w granicach kilku USD za dobę. Koszty wynajmu można i należy negocjować. Łączność ze światem jest łatwa, w dużych miastach jest dużo kafejek internetowych.