Transport autobusowy: najtańszy i dosyć dobrze zorganizowany, o względnie dobrym standardzie, w przeciwieństwie do standardu dróg (w zasadzie brak tam dróg asfaltowych) - w związku z tym nie poleca się miejsc na końcu autobusu. Na noc warto mieć przy sobie śpiwór, gdyż autobusy nie są ogrzewane. Inne feralne miejsca w autobusie to te zlokalizowane przy głośnikach. Kierowcy mają swoją ulubioną kasetę i nawet podczas parunastogodzinnej jazdy słuchają jej non-stop, bez względu na stan techniczny głośnika i protesty podróżnych. W Peru wygodną i bezpieczną linią autobusową (flota) jest "Cruz del Sur". Posiada ona ochroniarzy, a bagaż zdaje się i odbiera na dworcu autobusowym. Uwaga: aby dostać się do autobusu, uiszcza się na dworcu opłatę dworcową (0,25 USD).

Wynajmując jakiś pojazd warto płacić na początku tylko połowę ceny.

Koleje są dużo wolniejszym środkiem transportu, poza tym dużo słabiej rozwinięta jest sieć połączeń. Wagony są bez przedziałów, trzeba więc pilnować bagażu, zwłaszcza nocą (jadąc autobusem mamy ten problem z głowy, bo bagaże są w luku lub na dachu).

Komunikacja miejska to: autobusy (często nie mają określonych numerów, tylko wypisaną trasę, zmieniającą się według potrzeb pasażerów), mikrobusy (nieco droższe), a także taksówki jeżdżące po określonych trasach. O zatrzymanie taksówki warto poprosić na przykład kogoś z obsługi hotelu, bowiem miejscowy wytarguje lepszą cenę. Zawsze lepiej wcześniej ustalić cenę kursu (2 USD po centrum, 3-5 USD do Miraflores lub na lotnisko).

Należy pamiętać, że na półkuli południowej pory roku występują na odwrót niż u nas. Od kwietnia do października (czyli tamtejsza jesień i zima) jest pora sucha, charakteryzująca się dużą ilością dni słonecznych, porywistymi, zimnymi wiatrami i dużą różnicą temperatur między dniem i nocą, a także krótkim dniem. Przez pozostałe miesiące panuje pora deszczowa. Ale pogoda przede wszystkim zależy od strefy klimatycznej. Wyróżnia się tam trzy strefy: costa - przybrzeżna, sierra - górska i selva - tropikalna.

Istnieje podział na tradycyjną Pocztę oraz Urząd Telekomunikacyjny (telegraf, telefon, fax). Listy lepiej wysyłać ze stolicy, z poczty głównej (te wysłane z mniejszych miejscowości nie dotarły), a pocztówki wysyłać w kopertach.

Znacznie szybszą i pewniejszą formą komunikacji z krajem niż korespondencja jest użycie telefaxu. Można go wysłać i odebrać z naszej ambasady w Limie, w urzędach telekomunikacyjnych lub agencjach turystycznych (tu za odbiór życzą sobie dodatkową opłatę - 1 USD). Wysłanie faxem strony A-4 kosztuje ok. 3 USD.