Plac Wenecki znajdujący się w centrum miasta jest jednym z tych miejsc, które w Rzymie wywierają największe wrażenie. Rozpostarty jest na prostokątnej przestrzeni, której głównym punktem jest pomnik Wiktora Emanuela II. Dominuje on nad miastem oślepiając swą bielą. Tutaj zbiegają się i rozchodzą największe ulice Rzymu: via del Corso, via Quarttro Novembre oraz via del Plebiscito. Ta ostatnia przechodzi w Casto Vitorio Emanuele i biegnie aż do Tybru w stronę Bazyliki Świętego Piotra, a w końcu via dei Fori Imperial, wzdłuż starożytnych ruin Forum Romanum, prowadzą aż do Koloseum. Dzięki swej wyjątkowej pozycji Plac Wenecki stanowi często początkowy punkt wielu tras turystycznych.

Pałac Wenecki został wzniesiony w 1445 roku na polecenie kardynała Pitro Barbo, który został później papieżem. Niektórzy historycy sztuki uważają, że pałac został zaprojektowany przez słynnego architekta Leone Battista Alberti. Jest to jedna z pierwszych budowli renesansowych w Rzymie. Pałac Wenecki jest budynkiem o dość surowej formie. Od strony Placu Weneckiego można zobaczyć brunatną fasadę ozdobioną trzema rzędami okien obramowanych białym marmurem. Interesujące są okna pierwszego piętra, zwieńczone herbem Gwelfów. We wnętrzu pałacu znajduje się dzisiaj interesujące muzeum- Museo di Palozzo Venezia. Znajdują się w nim zbiory sztuki średniowiecznej i renesansowej oraz kolekcja ceramiki i sreber różnych epok. Wyjątkowo interesująca jest Sala Regia, w której eksponowane są cenne arrasy flamandzkie, niemieckie i włoskie z XV i XVI wieku oraz bogata kolekcja broni używanej od IX do XVI wieku. Dwa wielkie pomieszczenia zajmuje kolekcja sreber oraz wielu innych cennych dzieł złotniczych i snycerskich. Są również tak wspaniałe eksponaty jak Krzyż Orsinich z 1334 roku i tryptyk Alba Fucense.

Niedaleko Pałacu Weneckiego znajduje się Bazylika Świętego Marka. Została ona wzniesiona w IV wieku ale całkowicie przebudowana w latach 1455- 1471 na polecenie kardynała Pietro Barbo. Możemy podziwiać jej wykwintną, renesansową fasadę, prawdopodobnie dzieło Giovanni de Maiano. Fasada ta przyozdobiona jest pięknym portykiem o trzech arkadach zwieńczonych lożą, z której to papież udzielał błogosławieństwa. Wnętrze, po przebudowie w latach 1740- 1750, jest w stylu barokowym. Przyciągające uwagę kasetonowe sklepienie to dzieło Giovannino i Marco de Dolci. W apsydzie zachowały się również piękne, IX- wieczne mozaiki, przedstawiające Chrystusa, Apostołów i niektórych świętych. W zakrystii można zobaczyć ołtarz Nino da Fiesole. Na małym placyku przed bazyliką stoi jeden z rzymskich posągów. Zdaniem niektórych jest to podobizna egipskiej bogini Izydy.

Kapitol od najdawniejszych czasów stanowi centrum życia religijnego i publicznego miasta. Jest to najsłynniejsze rzymskie wzgórze i to tutaj miały miejsce wszystkie ważniejsze wydarzenia w dziejach miasta. Całe wzgórze to dwa szczyty, pomiędzy którymi dziś znajduje się Plac Kapitoliński. Na jednym ze szczytów wznosi się kościół Santa Maria in Aracoeli. Na drugim szczycie, na którym znajduje się Świątynia Jowisza Największego i Najlepszego, zbudowane zostały Pałace Kapitolińskie. W starożytności z urwiska zwanego Mons Trapeius, zrzucani byli zdrajcy ojczyzny. Dziełem Michała Anioła jest architektoniczny kompleks Placu Kapitolińskiego, który zaprojektował go na polecenie papieża Pawła III.

Palatyn to wzgórze, na którym zbudowano pierwsze rzymskie domy. Legenda mówi, że miasto założył Romulus w 753 lub 754 roku przed Chrystusem. Wzgórze początkowo złożone było z dwóch szczytów: Palatinum i Germalus. Zostało ono jednak zniwelowane przez Domiejana. Palatyn jest bez wątpienia ze wszystkich siedmiu wzgórz najbogatszym w świadectwa historyczne i zabytki. W czasach, gdy Rzym był Republiką, swoje domy wznosili tu najsłynniejsi obywatele miasta. To tu powstały liczne świątynie, a w okresie Cesarstwa również pałace imperialistów. Pierwszym z nich był pałac Tyberiusza. Rozbudowę Palatynu kontynuowano po upadku Cesarstwa Rzymskiego, w XI wieku. Na starożytnych ruinach powstały kościoły, klasztory i pałace. Rodzina Farnese w XVI wieku zbudowała na Palatynie pełną przepychu Villa Farnese, otoczoną wspaniałymi ogrodami. To dzięki tej arystokratycznej rodzinie zostały odsłonięte pierwsze starożytne ruiny. Wchodząc na Forum Romanum przez Clivus Capitolinus, zaraz za Łukiem Tytusa, oczom ukazuje się panorama Orti Farnesiani, pośród których stoi przepiękna willa. Niestety z pałacu cesarza Tyberiusza zachowało się niewiele. Ze Świątyni Magna Mater, zwanej również Świątynią Kybele, której to posąg stoi teraz właśnie w Pałacu Tyberiusza, pozostały jednak tylko fragmenty. Obok znajduje się dawne wejście, z czasów starożytnych na Palatyn- Schody Kakusa i resztki domu, będącego jak głosi legenda- domem Romulusa. Niedaleko można zobaczyć dwie cysterny na wodę z V wieku p.n.e., a także tego co legenda uważa za pierwsze mury Rzymu. Nieopodal Świątyni Magna Mater położony jest Dom Livii, żony cesarza Augusta. Budynek został prawie nienaruszony zębem czasu, zachował swą konstrukcję i piękne freski, które do dziś zdobią jego ściany. Obok znajduje się przejście, które łączy pod ziemią pałace cesarskie- jest to kryptoportyk Nerona. Dalej wznosi się ogromny pałac Flawiuszów, z którego zachowały się: bazylika, aula królewska i sala, w której cesarz spożywał swoje posiłki. Na ruinach innego pałacu cesarskiego, Pałacu Augusta, wzniesiony został klasztor, w którym dzisiaj znajduje się Antiquarium Palestyńskie. Można tu zobaczyć przedmioty codziennego użytku, dzieła sztuki rzeźbiarskiej i freski, które zostały odnalezione na wzgórzu.