Amfiteatr Flawiuszów to właśnie dobrze znane wszystkim rzymskie Koloseum. Nazwa ta pochodzi prawdopodobnie od stojącego w pobliżu gigantycznego posągu Nerona, zwanego niegdyś Koloseum. W 72 roku jego budowę rozpoczął Wespazjan, a ukończył ją jego syn Tytus w 80 roku. Z okazji otwarcia amfiteatru zorganizował on trwające 100 dni uroczystości. Koloseum było w stanie pomieścić 50 000 widzów, którzy przybywali tu, by oglądać słynne, często bardzo okrutne, igrzyska. Przedstawienia składały się z walk gladiatorów, polowań na dzikie zwierzęta oraz bitew morskich, dla których specjalnie napełniano arenę wodą. Koloseum było także miejscem męczeństwa pierwszych chrześcijan.

Rzymianie, żeby wznieść tak okazałą budowlę, musieli wykorzystać wszystkie swoje umiejętności techniczne oraz wykazać się nieprawdopodobną pomysłowością. Podczas trwania widowiska trzeba było uchronić publiczność przed słońcem lub deszczem i właśnie do tego celu wykonano specjalną płócienną zasłonę. Jeszcze dzisiaj można zobaczyć na ścianach amfiteatru uchwyty, do których była przymocowana. "Amfiteatr" oznacza dosłownie podwójny teatr. Dlatego tak właśnie jest określane Koloseum ponieważ greckie teatry wznoszone były na planie półokręgu i miały na osi średnicy miejsce dla orkiestry i scenę. Można zobaczyć jeszcze resztki dawnej, czteropiętrowej konstrukcji. Pierwsze trzy kondygnacje przyozdobione były arkadami i kolumnami w stylu jońskim, doryckim i korynckim. Na ostatnim piętrze, trochę wyższym niż pozostałe, znajdował się mur z otworami okiennymi.

Obecny stan amfiteatru to nie tylko niszczycielska moc przyrody i trzęsienia ziemi, ale również dewastująca działalność człowieka. Ludzie nie wahali się kraść stąd budulca, marmurów i cennych dekoracji by wznosić i ozdabiać swoje domy.

Na spektakle ludność wchodziła do teatru pod dolnymi arkadami, tak więc wewnątrz musiały istnieć schody, którymi widzowie mogli docierać do poszczególnych sektorów. Każdy z sektorów zarezerwowany był dla określonego stanu społecznego: pierwszy dla cesarza i westalek, ostatni dla ludu. Arena, która obecnie pozbawiona jest podłogi, ukazuje nam system podziemnych korytarzy, w których znajdowały się skomplikowane mechanizmy sceniczne oraz pomieszczenia dla gladiatorów i dzikich zwierząt.

Jedną z najwspanialszych i najbardziej charakterystycznych budowli rzymskich jest Panteon. Jego budowę rozpoczął Wespazjan Agrypa w 27 roku przed Chrystusem, pragnąc wznieść świątynię ku czci wszystkich bogów- stąd właśnie pochodzi nazwa budowli. Panteon został zniszczony przez pożar w 80 roku p.n.e. lecz został odbudowany w latach 110-125. Papież Bonifacy IV w 609 roku zmienił go na świątynię chrześcijańską pod wezwaniem Matki Bożej i Świętych Męczenników.

Świątynia została zbudowana na planie koła z proanem typu greckiego o 16 granitowych kolumnach, wieńczących korynckie kapitale. Z czasów starożytnych zachowały się piękne, brązowe drzwi, przez które wchodzimy do rotundy świątyni. Wnętrze zachwyca nas swą niezwykłością i harmonią. Przeplatające się ze sobą prostokątne i półokrągłe nisze oświetlone są prawie dziewięciometrowym otworem w kopule. Wewnątrz kopuła ozdobiona jest kamiennymi kasetonami. Prawdopodobnie jej konstrukcja oparta jest na żebrach, których ciężar opada na łuki w częściach cylindrycznej ściany, gdzie nie otwierają się nisze. Właśnie takie architektoniczne rozwiązania czynią z Panteonu niezwykłe dzieło starożytnych budowniczych, którzy potrafili zrównoważyć potężną masę budynku i lekkość jego formy.

Będąc w Rzymie, należy wręcz odwiedzić jedno z najosobliwszych państw świata, a mianowicie Watykan. Watykan jest to niezależne państwo, którego suwerenem jest papież. Papież sprawuje w Watykanie jednocześnie funkcje biskupa Rzymu i Największego Kapłana Kościoła Katolickiego. Watykan w takiej formie państwa, w jakiej obecnie istnieje, powstał 11 lutego 1929 roku na mocy zawartych pomiędzy Kościołem a rządem włoskim Paktów Laterańskich. To malutkie państwo obejmuje teren Ager Vaticanus, na prawym brzegu Tybru, gdzie ponieśli śmierć pierwsi chrześcijanie, a wśród nich również Święty Piotr. Również Bazylika Świętego Piotra należy do Państwa Watykańskiego.

W Watykanie koniecznie trzeba odwiedzić Kaplicę Sykstyńską. Zaprojektowana została przez architekta Giovannino de Dolci na polecenie papieża Sykstusa IV. Stanowi ona jedno z najwspanialszych, istniejących na świecie dzieł sztuki. Kaplica jest wielką, prostokątną salą zwieńczoną beczkowatym sklepieniem, ozdobionym przepięknymi freskami. Kaplica Sykstyńska do dziś jest miejscem, w którym odbywają się największe uroczystości kościelne. To również tutaj odbywa się Konklawe czyli zgromadzenie, które ma na celu wybór kolejnego papieża. Wiadomość o dokonanym wyborze nowego Najwyższego Kapłana przekazywana jest światu za pomocą białych znaków dymnych.

Freski zdobiące ściany i sufit zostały wykonane praktycznie jednocześnie przez Michała Anioła, Pinturicchio, Signorellego, Botticellego, Ghirlandaio i Rossellego. Zaczynając zwiedzanie Kaplicy od ołtarza i posuwając się wzdłuż prawej ściany można oglądać kolejne sceny z Nowego i Starego Testamentu. Sklepienie nad ołtarzem wieńczy potężna postać proroka Jonasza. Natomiast tuż nad wejściem nieco mniejsza postać proroka Zachariasza. Na ścianie, na której znajduje się ołtarz, pomiędzy dwoma rzędami fresków bocznych, namalowana jest wspaniała scena przedstawiająca Sąd Ostateczny. Jest to dzieło Michała Anioła, który rozpoczął pracę nad tymi freskami w lipcu 1536 roku lecz ukończył ją dopiero po zakończeniu wszystkich prac w Kaplicy.

Pałace Watykańskie to kompleks budynków, które stanowią najważniejsze istniejące centrum architektoniczne, zarówno z artystycznego jak i historycznego punktu widzenia. Do Pałaców Watykańskich wchodzi się przez wspaniałą brązową bramę. Na przestrzeni wieków były one budowane i ozdabiane przez największych artystów: Michała Anioła, Rafaela, Bramantego i Berniniego. To właśnie Berninii zbudował na polecenie Aleksandra VII wspaniałe Scala Regia-niezwykłe schody, którymi dochodzi się do Sala Regia oraz do Kaplicy Paulinów, w której to można podziwiać freski Michała Anioła. Papieski Pałac Apostolski udostępniony jest zwiedzającym tylko przy okazji audiencji u Najwyższego Kapłana. Apartamenty papieskie znajdują się obecnie w budynku wzniesionym przez papieża Sykstusa V. Natomiast na drugim piętrze znajdują się sale audiencyjne, do których dochodzi się przez bogato zdobioną Salę Clementina.