W Nairobi (Kenia) wizę wyrobić można z dnia na dzień i kosztuje to również 56 USD (choć słyszałam też o 65 USD). Do wniosku wizowego potrzebne są dwa zdjęcia.

Przy lotach wewnętrznych trzeba zapłacić 10  B przy każdym locie. Opłata lotniskowa przy wylocie z Etiopii wynosi 20 USD (a nie 10 USD jak podają przewodniki!), zaś wylot przy tranzycie kosztuje 10 USD (zdzierstwo!). Przy okazji - planując zwiedzanie Etiopii samolotem, należy uzbroić się w cierpliwość - co drugi lot się spóźnia i to czasem o kilka godzin.

Nic tak nie zbliża ludzi, jak oglądanie zdjęć. Zatem polecam zabranie kilku fotek dzieci (własnych lub zaprzyjaźnionych), swojej rodziny, domu, miasta. Na widok pocztówki "Pozdrowienia z Warszawy" nasz przewodnik w   Bahar Dar spytał po co podróżujemy, skoro mieszkamy w tak pięknym mieście, zaś zdjęcia białych dzieci zawsze robiły furorę.

Jak zwykle warto zadzwonić do Sanepidu w Warszawie (22) 620-90-01, chociaż Etiopia jest krajem stosunkowo bezpiecznym. Malaria występuje jedynie na terenach położonych poniżej 1800 metrów. Jeśli planujemy tylko zwiedzanie historycznego szlaku (Addis - jez. Tana - Gonder - Axum - Lalibela) latając samolotem, to jesteśmy bezpieczni. Jeśli ma to być dłuższa wyprawa obejmująca Omo Vallely, Rift Valley, Gambela - zdecydowanie warto pomyśleć o lekach. Polecany jest Larium (Mefloquine). Oczywiście warto zabrać odstraszacze komarów (np. Autan) oraz przewiewną bluzę z długimi rękawami i długie spodnie. Pchły i pluskwy spotykane czasem w tanich hotelach to nie najmilsze towarzystwo, ale zasadniczo są nieszkodliwe.

Trzeba zabrać ze sobą gotówkę na całą planowaną wyprawę. Kartą kredytową można płacić jedynie przy zakupie biletu lotniczego w biurze podróży w Addis, ale nawet w National   Bank of  Ethiopia nie ma możliwości podjęcia z niej gotówki. Ani na lotnisku, ani w bankach, ani w sklepach nie da się jej użyć. Kurs (1999 r.) 1vUSD = 8  Byr

Etiopia jest krajem dość bezpiecznym. Praktycznie nie słyszy się o napadach i kradzieżach, wyjątkiem jest Addis Abeba. Tu polecam szczególną ostrożność - kieszonkowcy w tym mieście są mistrzami odławiania cudzych portfeli, więc należy zachować rewolucyjną czujność. Jeśli w wyniku kradzieży stracone zostaną bilety na pociąg można na stacji uzyskać duplikaty (przy sprzedaży biletów w kasie zostają ich kopie), choć wymaga to spotkania z naczelnikiem stacji i zdolności negocjacyjnych. Specjalna ochrona przeszukuje wszystkich wchodzących do rządowych budynków - takich jak bank, czy poczta. Nie wolno ich fotografować, ani wnosić do środka toreb.

Oczywiście - warto się targować o cenę. W Etiopii płaci się nie tyle za pokój co za łóżko, zatem jeśli chcemy oszczędzić nieco pieniędzy warto brać pokój z jednym łóżkiem (aczkolwiek warto sprawdzić jego szerokość). Najtańsze pokoje kosztują około 1 USD. Często są wynajmowane na godziny, więc czasem nocami bywa głośno, ale dużo bardziej uciążliwe bywają pluskwy, na jakie można natrafić w pościeli. Na miejscowy preparat "Mobil" są uodpornione, nasz krajowy "Mugg" jeszcze je odstrasza. W odległych rejonach, gdzie angielski jest nieznany, należy szukać amharskiej nazwy hotel (wymowa jest mi nieznana).

Wielkiego wyboru nie ma. W całym kraju dostaniemy injerę (kwaśnawy placek z sosami - 3-5  B), macaroni (czyli makaron z sosem - ok. 5  B) i inkulat (jajecznica - 4-6  B).   Bardziej wyszukanym daniem jest pizza (10 B). Na pociechę w monotonii żywienia pozostają ciastka (1 B), cola (3 B), piwo (cztery rodzaje, butelka - 4 B) i niezwykle słodka aromatyczna herbata (0,50 B). Woda kupowana w plastikowych butelkach (1 l) kosztuje 6-18 B (!), dużo ekonomiczniejszym rozwiązaniem jest kupowanie mineralnej Ambo Water (szklane opakowanie, więc warto mieć własne do przelania).  W dużych miastach można czasem kulinarnie poszaleć, na wsi skazani będziemy na monotonię injery i inkulat. Wybierając restaurację, trzeba zwrócić uwagę na ilość zajętych stolików. Jeśli wszystkie są wolne, to niechybnie zły znak (dla naszego żołądka).

Rozmowa telefoniczna  z Polską  za 3 minuty - nie można zamówić krótszego połączenia - kosztuje 52  B. W Addis można znaleźć miejsca, gdzie połączenie telefoniczne realizowane jest przez internet - kosztuje to wtedy znacznie taniej (ok. 10 B za minutę) . Cenną pamiątką są krzyże - ich cena zależy od wielkości i staranności wykonania. Trzeba się targować - pierwsza cena jest z reguły 3-4 krotnie zawyżona. Zdarza się, że metalowy krzyż (30 cm) o wyjściowej cenie 30 USD w końcu sprzedawany jest za 5 USD. Tak więc pamiętając, że średnia pensja wynosi ok. 100 USD miesięcznie (zaś ręczna robota jest najtańsza), trzeba umiejętnie negocjować ceny.

W III tomie "Przez Świat" jest raport z poprzedniego wyjazdu, zatem tutaj (aby się nie powtarzać) zamieszczam jedynie te informacje, których nie podawałam wcześniej.