Autostop jest sposobem podróżowania dającym tej nieprzewidywalności największe szanse, postanowiliśmy więc niczego nie planować. Cel podróży opatrujemy jedynie ogólnikowa etykietką: "południe" bądź "północ" nie troszcząc się zanadto - by użyć sformułowania Ignacego Domeyki, "naszego" człowieka w Chile - gdzie staniemy gospodą.

Nie można pominąć motywów politycznych naszego wyjazdu. Europa w naszych oczach jest miejscem moralnego i społecznego chaosu, którego nie widzimy, gdyż dawno zatraciliśmy umiejętność odróżniania normalności od dewiacji. Republika Chilijska, choć istnieje już prawie dwieście lat, sprawia wrażenie państwa młodego. Obce naszej dekadencji pytania: "czym jest władza" lub "czym jest dobre państwo" są tu wciąż żywe. Nie mała w
tym zasługa generała Pinocheta. Wbrew temu, co się mówi i pisze w Europie na temat rządów junty, współczesny Chilijczyk cieszy się znacznie większymi swobodami obywatelskimi niż przeciętny Europejczyk. Jeśli do tego wizerunku dołączyć prężną, wolnorynkową gospodarkę, obraz staje się imponujący.

Chile kusi swą klimatyczną różnorodnością: od tropikalnej Ariki, poprzez pustynne tereny Atacamy, Dolinę Środkowo-Chilijską, wilgotną i pochmurną wyspę Chiloe, aż po subarktyczne okolice Ziemi Ognistej.