Wczoraj podziwialiśmy ruiny Wielkiego Zimbabwe, też zabytek tej samej najwyższej kategorii światowej, a jutro - jak wszystko potoczy się zgodnie z planem - ujrzymy trzeci z największych turystycznych "hitów" tego kraju: Wodospad Wiktorii. Aż trzy obiekty Przyrodniczego i Kulturowego Dziedzictwa Świata w trzy dni! I to w takim mało w sumie znanym kraju. Tempo i poprzeczki godne globtroterów.

Jedziemy dalej, aby po kilkunastu minutach przystanąć w miejscu, gdzie Buszmeni (obecnie zwani ludem San) sprokurowali malunki przedstawiające m.in. nosorożce, tzw. "Rhino painting". Od parkingu trzeba przejść około 500 metrów, do góry, pośród kamieni. Podchodzimy do skalnego nawisu, o wejściu chronionym metalowa siatka, gdzie rzeczywiście widać dobrze zachowane, wzbudzające szacunek dla dawnych mistrzów rysunki.

Dochodzi południe, czas nagli. Przed zmierzchem musimy dotrzeć do "VicFalls" czyli sławetnego Wodospadu Wiktorii. Wczesnym przedpołudniem jesteśmy w Bulawayo, gdzie idziemy na posiłek do prowadzonej przez Portugalczyków sieci Nandus. Specjalnością zakładu stał się kurczak z frytkami i sałata. Przyznajemy, że dania są smaczne. Po obiedzie przejeżdżamy jeszcze co ciekawszymi ulicami tego egzotycznego miasta zamieszkałego głównie przez mniejszościowy lud Matabele. Pokątnie opowiada się tutaj o masowych mordach dokonanych przez rządowe wojska (podobno z wydatną pomocą jednostek północnokoreańskich) służące prezydentowi Mugabe, czyli większościowemu plemieniu Szona. Wrogość pomiędzy obiema grupami sięga jeszcze czasów rasistowskiej Rodezji i kiedyś - być może - doczeka się rzeczowemu opisaniu.

Z wyrobioną (urobioną?) polityczną opinią wydostajemy się tymczasem z Bulawayo na wylotową szosę A8 w kierunku zachodnim, mając do celu 437 kilometrów. Po drodze widać lasy, przeważnie suche i wypalone, mało ludzi, mało wiosek. Dopiero w Half Way czynimy przerwę na zasłużoną kawę i jeszcze bardziej upragnione (gorąc) doskonałe piwa. Od tego miejsca doliny wyraźnie się zaludniły, co jakiś czas ukazują się murzyńskie chatki jak z obrazka, w dodatku z potężnymi baobabami w tle. Brakuje tylko Stasia i Nel.

O 15:30 docieramy w końcu do upragnionego Victoria Falls. Zakwaterowanie w hotelu, zostawiamy bagaże i po krótkim prysznicu jedziemy nad rzekę Zambezi, gdzie załapujemy się na rejs o zachodzie słońca. Łodzie startują m.in. z terenu hotelu AZambezi, w rejs trwający 2,5 godziny, w cenie 35 USD. Do dyspozycji turystów jest open bar plus zadziwiające widoki na odnogi rzeki, powyżej Wodospadu Wiktorii. Z pokładu naszej łajby obserwujemy krokodyle, hipopotamy, mnóstwo ptaków i przy okazji kilka antylop schodzących do wodopoju.

Nie mogąc zbytnio się wyróżniać, my też docieramy do wodopoju - patrz fotka.

Dzisiejszy zachód słońca sprawił nam wspaniałą niespodziankę: rozbudował się jak malowniczy, tropikalny sen. A to była przecież rzeczywistość!

Po rejsie wracamy na kolację do hotelowej restauracji na pyszną rybę z warzywami i... na zasłużony sen.