Droga do Thuburbo Maius jest trochę gorsza (odcinek od Duggi), ale da się przejechać. Cena biletu wstępu: 2,1 DT + 1 DT za foto. Obszar dużo mniejszy niż w Dugdze. Jednak warto tam zboczyć, zwłaszcza że miejsce to nie jest odwiedzane przez zbyt wielu turystów. W okolicy El Mohammedia (Oudna) wzdłuż drogi, przez kilka kilometrów (od Zaghouan do Kartaginy) ciągną się ruiny rzymskiego akweduktu. Wspaniałe.

Miejsca może mało (piasek), ale są drzewa, a poza tym sympatyczny szef hotelu pozwala mieszkańcom campingu korzystać za darmo ze wspaniałego basenu z zieloną trawką. Można też w restauracji wypić zimne piwo miejscowej produkcji "Celtia" (tylko 0,33 l) za aż 1,5 DT lub zupełnie przyzwoite wino (od 7,5 DT za butelkę). Sanitariaty czyste, cały czas sprzątane, woda ciepła i zimna. Możliwość naładowania baterii. Do plaży 5 min. drogi. Do centrum trochę więcej, ale po drodze wiele sklepów (m.in. "Monoprix", gdzie można kupić niezbyt często spotykane w Tunezji wino, od 4,95 DT za butelkę).

Odpoczywamy i łazimy po mieście. Niektórzy jeszcze dopiekają się na plaży. Wieczór na campingu po wizycie w mieście może być wyjątkowo przyjemny.

Do południa odpoczynek na plaży lub jak kto woli na basenie przy hotelu. Po południu ok. 16.00 wyjeżdżamy na wycieczkę do Hammamet (ok. 20 km w jedną stronę). Nie interesują nas nowoczesne hotele. Zatrzymujemy się w uliczce przy poczcie, niedaleko murów starej mediny. Wałęsanie się wąziutkimi uliczkami starego miasta to dopiero przyjemność, zwłaszcza że są dość zadbane i wiele tu małych, malowniczych sklepików (naturalnie dla turystów). Poza murami mediny, ale o rzut kamieniem, duży sklep, w którym można zaopatrzyć się we wszystko (tak!), czego tylko turysta niemuzułmanin potrzebuje. Późnym wieczorem powrót do Nabeul.

W Sousse parkujemy (parking) tuż przy murach w okolicy kasby (zbieg drogi z Kairouanu i Avenue Ibn Khaldoun). Wchodzimy przez Bab el Gharbi i schodzimy ul. Souk el Caid. Po przejściu przez suki i obejrzeniu z zewnątrz kilku meczetów (niemuzułmanie nie mogą zwiedzać wnętrz) podchodzimy do Wielkiego Meczetu (wstęp: 1,6 DT), a następnie zwiedzamy ribat (2,1 DT). W wolnym czasie część odwiedza tutejsze Muzeum Archeologiczne w zabudowaniach kasby (8.00-12.00 i 14.00-18.00, cena - 2,1 DT; strażnicy nie chcą uwzględniać legitymacji ISC). Muzeum znacznie skromniejsze niż Bardo, ale warto je odwiedzić. Ok. 16.00 decydujemy się nie szukać noclegu w Sousse, ale pojechać do Mahdii, gdzie można zanocować blisko morza.

Do Mahdii przyjeżdżamy późnym popołudniem i uzyskujemy zgodę na rozbicie namiotów (camping nieoficjalny, ale całkiem przyzwoity) na wydmach między hotelami "Sables d'Or" i "Mehdi" (cena 2,5 DT od namiotu + 1,3 DT od osoby). Trochę trzeba posprzątać (odłamki cegieł), ale jest możliwość korzystania z pryszniców, sanitariatów. Plaża zaś należy do najczystszych i najmniej tłocznych (jedynie my).

W Monastirze parkujemy nad morzem na wysokim klifie, dość daleko od centrum. Zwiedzamy ribat (wstęp: 2,3 DT + 1 DT za foto) i obchodzimy dookoła Wielki Meczet (trwają jakieś modły). Po obejrzeniu Mauzoleum (dostępne tylko z zewnątrz), które zbudował sobie były prezydent Tunezji, Habib Bourguiba, czas wolny. Jest go wystarczająco dużo, gdyż decydujemy się na nocną jazdę do oazy w Degache. Ok. pół godziny przed zbiórką zaskakuje nas niemal tropikalna ulewa.

Jazda nocna nie należy jednak do przyjemności. Droga Kairouan - Gafsa, mimo że na mapie zaznaczona jest na czerwono (czyli jako droga dobra) jest dość wąska. Jadące z Metlaoui ciężarówki z fosfatami nie chcą ustąpić i raz po raz wymuszają zjazd autokaru na dość miękkie pobocze. Nie jest to bezpieczne i kończy się uszkodzeniem opony. Na stacji benzynowej w Gafsie, gdzie docieramy ok. 1.00, kierowcy zmuszeni są wymienić koła. W ten sposób nie mamy już zapasu kół bezdętkowych. Mamy jednak jeszcze nadzieję, że można będzie je w Tunezji kupić.

Tuż przed czwartą rano jesteśmy już w oazie Degache i dość szybko znajdujemy camping ("Bedouina Camping", tel. 06/420209, obok którego znajduje się basen pływacki, niestety nieczynny). Camping -  jak na tunezyjskie warunki - niezły (cena 4 DT za osobę/namiot). Cień w gaju palmowym, restauracja z zimnym piwem, możliwość zamówienia różnorakich przyjemności, m.in.: "wieczoru tunezyjskiego" (ok. 16 DT za osobę), czy wynajęcia dżipów na wycieczkę do oaz górskich (12-18 DT za osobę). Prawdziwym mankamentem są jednak sanitariaty i prysznice nieprzystosowane do dużej ilości ludzi, i w pierwszej chwili po przyjeździe właściwie nie do użytku. Ten dzień przeznaczyliśmy na prawdziwy wypoczynek w gaju palmowym i wędrówki po oazie w poszukiwaniu owoców (niestety sezon na owoce: figi, granaty, a przede wszystkim słynne w świecie tunezyjskie daktyle rozpoczyna się dopiero w październiku) i chleba.

Wieczorem na campingu uczestniczymy w tzw. wieczorze tunezyjskim (tańce ludowe, woltyżerka, narodowe potrawy itp.). Jest to zrobione dla turystów, ale w pokazie występują miejscowi pracownicy campingu i restauracji, co dodaje autentyzmu temu niewątpliwie cepeliowskiemu widowisku. Chyba jednak nie warto żałować kilku dinarów.