Do Polski należy jedynie niewielki fragment Gór Opawskich składający się z krótkich grzbietów i wzgórz. Najwyższym wzniesieniem jest graniczna góra zwracająca z daleka uwagę dzwonowatą sylwetką. To Biskupia Kopa (889 m n.p.m.) wznosząca się ponad 600 metrów ponad okoliczne równiny. Pod koniec XIX wieku wyznaczono pierwsze szlaki prowadzące na szczyt oraz wybudowano wieżę widokową. Tak jak przed wiekami, tak i dziś przez szczyt przebiega granica. Od 1996 roku na Biskupiej Kopie czynne jest przejście turystyczne pomiędzy Polską i Czechami. Granicę przekraczać mogą piesi, rowerzyści oraz narciarze.
Nazwa góry sięga początków XIII wieku, kiedy to w roku 1229 bullą papieża Grzegorza IX ustanowiono granicę rozdzielającą biskupstwa wrocławskie i ołomunieckie. Granica przechodziła przez Dolinę Bystrego Potoku i szczyt Biskupiej Kopy. Nazwa góry może pochodzić też od jej kształtu - razem ze Srebrną Kopą (sąsiadującą na wschodzie) przypominają nieco mitrę biskupią. Ponieważ Biskupia Kopa położona jest na granicy Polski i Czech, stąd też do Polski należą jedynie jej północne stoki. Same Góry Opawskie są najdalej wysuniętym na wschód pasmem Sudetów. Na terytorium Polski składają się z dwóch części, z których tylko zachodnia ma znaczenie turystyczne. Tworzą ją trzy odrębne grupy wzniesień: masyw Góry Parkowej (Przednia, Średnia, Tylna Kopa), masyw Biskupiej Kopy i tzw. Las Prudnicki. Mimo niewielkiej wysokości góry te dostarczają, przy dobrej widoczności, rozległych widoków.