Góry Orlickie leżą równolegle do Gór Bystrzyckich, a oddziela ja Dolina Dzikiej Orlicy, która jest na znacznej długości rzeką graniczną. Dlatego Góry Orlickie prawie w całości leżą na terytorium Czech. Ciągną się w postaci wyrównanego, długiego na 35 km. grzbietu o poziomie około 1000 m n.p.m. W Polsce znajduje się tylko północny koniec pasma, nieco niższy od części środkowej. Rozciąga się on od Przełęczy Polskie Wrota do przejścia granicznego przy Masarykowej Chacie.

Orlica wznosi się na granicy z Czechami i jest jednocześnie najwyższym wierzchołkiem polskich Sudetów Środkowych. Całe pasmo Gór Orlickich pokryte jest przerzedzonymi lasami i słynie z dobrych warunków śniegowych.

Jeżeli zdecydujemy się wyruszyć na Orlicę, to nie będziemy mieli problemu z wyborem szlaku. Na najwyższy szczyt Gór Orlickich można się dostać z Dusznik Zdroju lub z Zieleńca. Wyruszając z Dusznik Zdroju kierujemy się znakami czerwonymi, które prowadzą do Koziej Hali (1 godz.). Dalszą wędrówkę wyznacza szlak zielony (1,5 godz.), którym dotrzemy już na szczyt.

O wiele krótszy, bo zaledwie 50 minutowy spacer wystarczy, aby dotrzeć na Orlicę z Zieleńca. To bardzo łatwa, ale mało ciekawa droga. Również sam szczyt nie jest zbyt interesujący - widoki są ograniczone przez drzewa. Wystarczy jednak zejść trochę poniżej szczytu po czeskiej stronie, gdzie czeka najpiękniejszy widok z Orlicy.

Na szczyt Orlicy wybrałem się zielonym szlakiem z Zieleńca. Droga prowadząca przez las jest łatwa, ale byłem tam po powodzi, która zniszczyła niemal cały szlak. Głębokie wyrwy i spore ubytki ścieżki na długich odcinkach świadczyły o sile wody i potędze żywiołu. Wędrówka takim szlakiem sprowadzała się do szukania najłatwiejszego i najbardziej bezpiecznego przejścia. I to w zasadzie jedyna atrakcja wycieczki, ponieważ wędrówka jest krótka, okolica nie jest zbyt malownicza, a wygląd szlaku może rozczarować. Mało wyraźnie zaznaczony wierzchołek nie jest zbyt atrakcyjnym miejscem, ale to przecież szczyt należący do KGP, więc mimo wszystko warto go zdobyć.