Gdy dojechaliśmy do Kunmingu, stolicy jednej z najpiękniejszych chińskich prowincji Yunnanu, o której pięknie zdążyliśmy się zresztą już przekonać. Poszliśmy szukać transportu do granicy chińsko - wietnamskiej. Gdy część z nas szukała połączeń do granicy, do reszty podszedł jakiś Amerykanin, który również chciał się dostać do Wietnamu. Gdy tak sobie wszyscy rozmawialiśmy przyłączył się do nas Chińczyk, który chciał nam pomóc, w zamian za chwilę rozmowy z nim. Chciał on doskonalić swój angielski pomagając nam.

Skorzystaliśmy oczywiście z jego pomocy. Zaprowadził nas na dworzec autobusowy, gdzie dzięki pomocy naszego chińskiego znajomego kupiliśmy bilety na autobus nocny na wieczór. Nie było miejsc w jednym autobusie dla wszystkich, dlatego też Maciek i Mateusz mieli jechać wcześniej. Bardzo zadowoleni i podekscytowani byliśmy z faktu, że już następnego dnia znajdziemy się w Wietnamie.

Poszliśmy jeszcze coś zjeść, wysłać kartki do Polski, pozwiedzać miasto i pojechaliśmy sypialnym autobusem do granicy w Lao Cai. Niby mieliśmy łóżka z tyłu autobusu, czyli te najdłuższe, jednak były one strasznie wąskie. Miejsca w autobusie nie były zbyt wygodne, wręcz przeciwnie, ale jakoś przeleżeliśmy tę noc nie śpiąc niestety za wiele. W nocy nie wiedząc kiedy i gdzie, wszyscy po raz pierwszy w życiu, przekroczyliśmy zwrotnik raka...