Droga z Kahului do Hana liczy sobie nieco ponad 80 kilometrów, obficie urozmaiconych 54 wąskimi mostami i blisko sześcioma setkami zakrętów! Tuż za miejscowością Paia, na wschód od Kahului, położony jest park stanowy Hookipa. Paia - niegdyś główny ośrodek cukrowniczy na wyspie - to obecnie senne, pozbawione wigoru i nie zasługujące na większą uwagę miasto. Niepozorne wybrzeże Hookipa w pobliżu Paia w zdumiewający sposób wyrosło na światowe centrum w zupełnie innej niż rafinacja cukru dziedzinie ludzkiej aktywności. Duże fale, w miarę stały wiatr i stosunkowo płaskie, na ogól piaszczyste dno sprawiają, że jest to doskonała okolica do uprawiania... windsurfingu. Często możemy tutaj podziwiać wyczyny mistrzów. W parku znajduje się parking dla samochodów, pole kempingowe i stanowisko na piknik. Dzisiaj na plaży jest kilku surfingowców i miejscowych rodzin z dziećmi.

Kilka mil za Hookipa, w miejscu połączenia szosy nr 36 i 360, zaczyna się właściwa droga do Hana.

Ze względu na walory krajobrazowe i serpentyny, trzeba przeznaczyć co najmniej pół dnia na jej pokonanie i kilka dodatkowych godzin na okolice Hana (park Waianapanapa, czerwona plaża oraz Siedem Świętych Stawów). Do tego 3-4 godziny na powrót.

My na szczęście mamy do dyspozycji aż kilka dni.

Zła opinia o technicznej jakości drogi nie pokrywa się z realiami; szosa jest dość dobrze oznaczona, z równą nawierzchnią i nieustannymi robotami polepszającymi jej stan.

Jedziemy w urzekającej scenerii, wśród niezapomnianych widoków; porośnięte bujną zielenią zbocza gór, przepastne brzegi, liczne dzikie plaże, przydrożne strumyki i wodospady. W gęstwinie tej swoistej dżungli rozpoznajemy palmy kokosowe, eukaliptusy, bananowce, banjanowce (to nie to samo!), tulipanowce, mangowce i guawy.

Po drodze zatrzymujemy się często; spacerujemy wśród egzotycznego lasu, zażywamy orzeźwiającej kąpieli na odludnych plażach i w uroczym stawie poniżej górskiego wodospadu.

Rezerwat Kaumahina, usytuowany mniej więcej w połowie drogi do Hana, jest dogodnym przystankiem dla odpoczynku podczas jazdy. Roztacza się z niego ładny widok na wybrzeża i zatokę Honomanu, wodospady Twin Falls, Puohokamaa Falls i bambusowy zagajnik.

Idziemy w las bambusów. Od razu robi się gorąco i wilgotno. Co gorsza, jak gdyby spod ziemi pojawiają się natarczywe komary. Widoki tego specyficznego lasu są jednak na tyle atrakcyjne, że oddajemy moskitom nieco krwi i wracamy do pojazdów z nowymi zdjęciami i nowymi wrażeniami.

Punkt widokowy Keanae Valley Lookout także należy do miejsc, gdzie warto przystanąć. Stąd podziwiamy panoramę wioski, półwyspu Keanae i pól uprawnych z bananowcami i taro. Większość mieszkańców tej okolicy to pełnokrwiści Hawajczycy żyjący niemal tak, jak przed stu laty. Tuż przed Keanae znajduje się urocza dolina Honomanu, strumienie, kolejne bajkowe wodospady i arboretum z pełną gamą wyspiarskiej roślinności. Zaliczamy strumienie, zaliczamy wodospady, ale rezygnujemy z arboretum wychodząc z założenia, że bardziej podnieca nas dziki las, niż ogród stworzony ręką człowieka.

Pomiędzy Keanae a Wailua widzimy stragany, gdzie można nabyć świeże owoce, kwiaty i napoje. Właściciele tych przydrożnych budek to często kahunowie - osoby cieszące się szacunkiem wśród miejscowych z racji ogromnej wiedzy zielarskiej.

Przystajemy w jednym z takich miejsc, delektując się sokiem z kokosa i widokiem kwitnących krzewów rośliny ti, nawiasem mówiąc używanej przez wspomnianych kahunów do magicznych ceremonii.

Jazda drogą do Hana to de facto przejazd przez wielki ogród botaniczny, połączony z lekcja tropikalnej botaniki, z dodatkiem kilku porywających widoków na ocean.

Dojeżdżamy w końcu do Waianapanapa, rozbijamy namioty na zielonej łące pośród kazuaryn czyli drzew żelaznych (sprowadzonych kiedyś na Hawaje z Australii).

Rozpalamy ognisko, śpiewamy szanty, a potem... Kaczmarskiego. Odszedł niedawno, gdyby tylko wiedział, że właśnie dzisiaj wieczorem, tutaj w Hana na Maui, śpiewamy jego piękną pieśń "Nasza klasa"...

Do głębokiego snu kołysze nas rytmiczny szum fal oceanu rozbijających się o skaliste brzegi odlane z czarnej bazaltowej lawy.